Procession – Destroyers Of The Faith
Doomentia Records, 2010
Bij deze mijn excuses aan liefhebbers van doom metal die hun jaarlijstje al hebben ingeleverd: wellicht moet deze worden herzien. De eerste full length van het uit Chili afkomstige Procession zou er zomaar nog eens in terecht kunnen komen. 46 minuten lang daalt een mistroostige regenbui van zich melancholisch voortslepende metal op je neer, waarna je er, inmiddels doorweekt, achterkomt dat een emmer hemelwater ook wel iets verkwikkends heeft, om jezelf vervolgens met plezier nog een keer de bui in te wagen.
De plaat opent met een kort, intro-achtig nummer waarna de titeltrack losbarst, meteen het enige uptempo nummer van de hele cd. Procession is niet vies van de nodige bombast: het album is ontzettend vet geproduceerd en de Candlemass-achtige zang zit tegen het pompeuze aan. Het effect is op de titeltrack maximaal: opzwepende riffs in combinatie met welhaast (excusez le mot) epische zanglijnen zorgen voor een van de betere metalsongs die ik het afgelopen jaar gehoord heb. De rest van de plaat mag er ook zijn: de nummers zijn lang, maar bevatten net genoeg afwisseling om boeiend te blijven. Afsluiter White Coffin is een ander hoogtepunt met een mooie climax.
Destroyers Of The Faith is met 46 minuten precies lang genoeg: korter zou ‘on-af’ hebben geklonken, zou het album meer nummers bevatten dan had het saai kunnen worden. Dat is meteen het enige puntje van kritiek: wil Procession ook op volgende platen blijven boeien, dan zullen ze misschien net iets meer variatie tussen de nummers moeten aanbrengen. Aan de andere kant: herhaling is natuurlijk inherent aan het genre, dus liefhebbers hoeven zich hierdoor niet te laten afschrikken. Veelbelovende band!
Tracklisting:
- Hyperion
- Destroyers Of The Faith
- The Road To The Gravegarden
- Chants Of The Nameless
- Tomb Of Doom
- White Coffin
Line-up:
- Felipe Plaza Kutzbach – zang, gitaar
- Claudio Botarro Neira – bas
- Francisco Aguirre – drums
Links: