Pro-Pain – Absolute Power
Regain Records, 2010
Pro-Pain hoeft al lang geen introductie meer. De band maakt al sinds jaar en dag moddervette groovende hardcore met een hoop metal-invloeden, en was steeds de vreemde eend in de NYHC-bijt. Al sinds Foul Taste of Freedom (1992) doet de band waar het zin in heeft en wanneer het daar zin in heeft. Achttien jaar later zitten we aan album nummer dertien, Absolute Power.
Voorganger No End in Sight was voor velen toch even slikken. De band die al jaren min of meer hetzelfde geluid had (de AC/DC uit New York, jawel) maakte een uitstap richting melodie, nog net iets meer dan anders. Naar mijn mening was dat een goede zet (een kleine verademing), maar niet iedereen was er van gediend. De mensen uit de laatste categorie kunnen weer opgelucht ademhalen, want met Absolute Power zet de band weer een stap terug richting moddervet en groovend.
Gary Meskill klinkt weer pissed off (en zo hoort het) en de vele riffs rollen weer uit de speakers. Er staan weer enkele parels op het album. Rise of the Antichrist bevat meeslepend gesoleer, de groove in Destroy the Enemy is allesvermorzelend en het erg Oi!-klinkende refrein in Gone Rogue (I Apologize) is even catchy als het deuntje van The Final Countdown. Stand My Ground is het meest opvallende nummer. Schmier van Destruction gooit zich er even tussen en de riff zou zo op een thrash metal-album kunnen. Slimme zet!
Al bij al is dit weer typisch Pro-Pain. De ‘oude garde’ kan weer toeslaan en hard gaan genieten, mensen die de band nog niet kennen kunnen (lees: ‘moeten’) dit album eens meepikken.
Tracklisting:
- Unrestrained
- Destroy the Enemy
- Stand My Ground
- Road to Nowhere
- AWOL
- Hell on Earth
- Divided We Stand
- Gone Rogue (I Apologize)
- Rise of the Antichrist
- Hate Coalition
Line-up:
- Gary Meskill – vocalen, bas
- Tom Klimchuck – gitaar
- Marshall Stephens – gitaar
- Rick Halverson – drums
Links: