Prickrott uit Nederland is terug. Ik heb deze band altijd al kunnen waarderen, omdat het allemaal net iets anders is dan anders. Industriële en electronische metalen met een blackmetalgehalte. Dit is de tweede langspeler, vier jaar na Cyberworm.
Na het beluisteren van de vreemde plaat genaamd Dust of Obscure Devastation is mij veel onduidelijk. Hetgeen wel duidelijk is, is het feit dat Prickrott het wapen van schouder veranderd heeft en van experimenteel richting progressief/avantgarde gegaan is. Soms is het bijzonder moeilijk om te volgen en doet het denken aan Gorgonae Prima, soms klinkt het als een mengeling van Noorse avant-garde (genre Solefald) en Franse industrial metal, genre The CNK en Pavillion Rouge. De disharmonische ritmes vragen veel inlevingsvermogen, de snellere stukken zijn een stuk meeslepender. Het meest doet Prickrott me nog denken aan moderne Aborym, gewoon omdat het zo weird en compleet zwart is. Ga de tekst van Dood en gebroken er maar eens op na.
Enkele sterke nummers en intrigerende fasen op deze plaat, die het de moeite maken om eens te beluisteren. Prickrott is wat milder geworden qua experimenteerdrang en brengt in de plaats daarvan oudschoolse blackmetalriffs, Noorse prog en Frans digitalisme.
En o ja, er staat blijkbaar een cover van André Hazes op (geen idee wie dat is).
Score:
72/100
Label:
Eigen Beheer, 2018
Tracklisting:
- Intro
- Mind Storm
- Pest Control
- Dust of Obscure Devastation
- A Dead Audience
- Compound Capacitor
- Verspilde moeite
- Dood en gebroken
- Het gesprek vervaagt
- Neurotransmission Disorder
Line-up:
- The Announcer – Keel
- The Defiler – Drums
- The Scientist – Bas
- The Shapeshifter – Gitaar, Programming
Links: