Poseidotica – La Distancia
Aquatalan/Freebird Records, 2008
Hierbij heb ik het weer even gehad met dat instrumentale geflikflooi. Als je geen zanger kunt vinden, pas er dan je composities op aan, of maak geen cd. Het lijkt wel een trend, dat weglaten van vocalen. Om op te vallen? Nou, ik kan dit clubje Argentijnen één ding vertellen: als ze geen zanger vinden, gaan ze nooit potten breken.
La Distancia opent goed, vooral de eerste luisterbeurt. Dan klinkt het stoner achtige geluid lekker in het gehoor, en verwacht je nog niet dat je met een instrumentale cd van doen hebt. Als je nog een recent trauma in je hoofd hebt zitten (Ossimoro in dit geval) ben je hier dankbaar voor, omdat je weet hoe erg een zanger roet in het eten kan gooien. Verder luisterend zakt de aandacht echter in. De band biedt weinig goede melodieën en composities meer, en de afwezigheid van een zanger geeft in stilte al de genadeslag. De dik veertien minuten durende afsluiter, die meer ruimte geeft aan het progressieve karakter van de band verandert daar weinig meer aan. La Distancia is niet slecht, maar er is zo veel beters te beleven dat er weinig redenen zijn om hier je geld en tijd aan te besteden.
Tracklist:
- La Distancia
- Sueño Narcotico
- Tiempo y Espacio
- Campo Magnetico
- Maldita
- Equinoccio
- Anfibio
- Las Magnitudes
Line-up:
- Hernan Miceli – Guitars
- Martin Rodriguez – Bass
- Santiago Rua – Guitars
- Hernan Bertrand – Drums
Links: