Pombagira – Flesh Throne Press
Svart Records, 2015
Ondanks dat doom-entiteit Pombagira pas sinds 2006 bestaat, is Flesh Throne Press alweer het zesde album. Dit is al helemaal niet mis als je bedenkt dat dit een dubbelalbum is van bijna negentig minuten. De band heeft in de ondergrondse een naam voor zichzelf weten op te bouwen met lange, uitgesponnen nummers, die over het algemeen met occultisme en hekserij van doen hebben. Op Flesh Throne Press zijn deze lange nummers weer te vinden, afgewisseld met het kortste werk dat de band ooit heeft geleverd.
Hoewel de band de naam draagt van een Braziliaanse geest, heeft de muziek hier weinig mee te maken. De tragische doom is zoals we deze wel vaker horen vanaf het Britse eiland: traag, vergruizend en toch behoorlijk groovy. Het is echter niet allemaal ellendige sloomheid, want Flesh Throne Press blijkt na enkele nummers een aantal verrassingen in petto te hebben. Zo blijkt het nummer Endless een onvervalste shoegazetrack te zijn. Dit nummer zou op het eerste gezicht dan ook niet binnen het plaatje passen, maar toch is het een welkome variatie binnen het oeuvre van de band, een variatie die bovendien uitstekend past op dit album. Ook valt de band regelmatig terug op onorthodoxe riffs en structuren, zoals op In the Silence, dat behalve een ongewone hoofdriff ook een bridge bevat die, om maar een eufemisme te gebruiken, is geïnspireerd door Set the Controls For the Heart Of the Sun. Zeker één van de hoogtepunten van het album!
Het titelnummer bevat een waanzinnige riff, die op zijn eigen, tergende manier behoorlijk melodisch is en waarvan het thema op allerlei manieren wordt doorgezet.
Pombagira is voorzien van zang die aan de ene kant erg logisch is bij doom, maar aan de andere kant juist een sound heeft die niet helemaal tot de standaard wordt gerekend. Persoonlijk doet deze mij een beetje denken aan Patrick Walker van Warning en 40 Watt Sun.
Qua productie heeft dit album het goed getroffen. Dit is namelijk het soort album dat vraagt om een behoorlijk modderige productie en dat is ook precies wat we krijgen. Vooral de lage partijen van de gitaar springen naar voren in de mix en de hogere tonen zijn meer als sfeerelementen aanwezig. De drums zijn goed aanwezig, maar klinken een tikje wazig, wat mooi verbindt met de modderigheid van de gitaar. De zang is nog het meest heldere element, maar deze ligt dan weer net diep genoeg in de mix om binnen het gezette kader te passen.
Pombagira werkt in stug tempo door en levert met Flesh Throne Press het meest ambitieuze album tot nu toe af. Het is een kruipende behemoth geworden, die af en toe een beetje te lijden heeft onder zijn eigen gewicht. Sommige nummers voelen aan alsof ze iets spannender gemaakt hadden kunnen worden, maar kom op, het is gewoon toffe doom, dus we gaan hier niet moeilijk over doen. Zeker voor de liefhebbers van trage muziek bevat dit album genoeg vette riffs.
Tracklisting:
- The Way
- Gather
- Endless
- Sorcerous Cry
- Soul Seeker
- Flesh Throne Press
- In the Silence
- Blessed Are the Dead
- Time Stone
- Ash to Flesh
- I Curse I Pray
Cold Descent
Yesterday’s Tomorrow
Line-up:
- Pete – Vocalen, gitaar
- Carolyn – Drums
Links: