Pÿlon – Doom
Quam Libet Records, 2009
De traditionele doomband Pÿlon uit Zwitserland laat weer van zich
horen, het voorgaande werkje (The Eternal Wedding Band) maakte amper
indruk op mij en heeft nu als levensdoel om de kemphanen van Pyaemia en
Queens of the Stone Age in mijn cd-kast uit elkaar te houden. Echt veel
zin in de nieuwe plaat had ik dan ook niet.
De hoes van de plaat belooft in ieder geval veel goeds, een prachtige
digipack met van die 3D prints waardoor ook de blinden onder ons weten wat wel of
niet te kopen cq. draaien. Ik zou diegene die de lettertjes Pÿlon en doom onder
zijn vingertopjes voelt aan willen raden om de schijf eerst goed te luisteren.
Er is namelijk weinig veranderd in de sound van Pÿlon, slome traditionele
doom met flinke verwijzingen naar Black Sabbath, Saint Vitus en Count
Raven. En dat doen al veel bands, en dat doen veel bands beter. Het is een
aardig , is in mijn ogen tamelijk zinloos.
De productie klinkt alsof de beste kerels in een zeecontainer staan te
spelen met wat kussens voor de microfoons. Wollig en blikkig tegelijkertijd, je
zou er bijna bewondering voor krijgen dat iemand dit voor elkaar kan krijgen. Maar
goed, een slechte productie kun je overwinnen door goede nummers die goed
ingespeeld zijn. Jammer genoeg gebeurt dit ook niet. Het is allemaal wel ok,
niet erg slecht, maar ook niet om over naar huis te schrijven. De riffs zijn
behoorlijk afgekeken van de grote namen in dit genre en er zitten overgangen in
die gewoonweg niet lopen, alsof alles in één take opgenomen moest worden. Op
vocaal gebied worden er ook geen hoge ogen gegooid, leadzanger Matt Brand zingt
erg nasaal (moet af en toe aan Fran Dresscher denken) en de tweede zang van
maatje Jan is al niet veel beter.
Nergens weet deze plaat mij echt te pakken, maar om de plaat nu volledig af
te sabelen is ook weer niet terecht. Ik denk dat de echte liefhebber van
traditionele, (black sabbath-)doom hier nog best wat mee kan. Maar ik vrees dat
de band met dit album weinig nieuwe zieltjes weet te scoren, het is allemaal al
gedaan wat je te horen krijgt en de pogingen tot eigenzinnigheid leiden niet tot
het gewenste, het zorgt alleen maar voor een hoeveelheid rommeligheid waardoor
ik blij ben dat deze review af is.
Tracklisting:
- Renovatio (Renewal & Relapse)
- Doomstone
- Ho Theos Erchestai
- In The Shade
- Beneath, Beyond
- Dream A Dream
- De Rerum Sanctarum Una
- Psych-Icon
- Hors Des Sentiers Battus
- Age Of Despair
- An Angel Tale
- DeadLove
- The Void Thereafter
Line-up:
- Matt Brand: guitar, vocals.
- Jan Thomas: bass, voice, keys, aerophones
Links: