Pigeon Toe – The First Perception
Lifeforce Records, 2012
Fans van het progressieve genre, het is tijd om de oren te spitsen. Pigeon Toe is een jonge Duitse band die met het debuut The First Perception een goede eerste indruk probeert na te laten, niet zo makkelijk in een wereld die gedomineerd wordt door zoveel muzikale pracht en ritmische gewaagdheid. Pigeon Toe knoopt aan bij bepaalde grootmachten binnen het genre, maar maakt er ook duidelijk een eigen verhaal van.
Meteen is het duidelijk welke kant deze band opgaat met openingsnummer The First Perception. Heerlijk idee ook om niet enkel je debuutalbum, maar ook de eerste track op die plaat zo te noemen. De vocalen en de baslijn worden mooi mee op de voorgrond geplaatst en het geheel draagt heel wat Porcupine Tree-eigenschappen met zich mee, gaande van de bas en de typische cleane zang tot de opbouw en melodie van de gitaarpartijen. De warmte van de gitaarlijnen en vooral de solo’s doen dan weer wat meer denken richting Opeth, ook bepaalde klemtonen in de gitaarlijnen over de hele cd vallen terug te koppelen aan die laatste referentie. Dan bedoel ik niet enkel de harde invallen van Opeth, vocalen blijven immers bij Pigeon Toe beperkt tot cleane zang, maar ook de gewaagde techniciteit van de laatste Opeth en het gevoelige timbre van Damnation. The Cave is een voorbeeld van die rustigere kant, met zelfs een melodie die iet of wat refereert naar Everlong van Foo Fighters, maar dan met meer variatie.
Waar Pigeon Toe in uitblinkt is de interactie tussen de gitaren en de drums. De vocalen en de bas zijn er eerder om de finishing touch te leggen in het gevoel. Deze plaat verveelt slechts sporadisch en dat pluspunt komt de band toe omwille van de enorme variatie die ze legt in dit muziekgenre. Progressieve rock/metal moet uiteraard durven, maar bij vele bands komen bepaalde passages of omschakelingen niet over. Op dit debuut klinkt bijna alles sterk, en elke song is ook het product van een erg apart ritme, waarbij de gitarenpartijen en de drums erg gedurfd uit de hoek komen.
Voor het overgrote merendeel is het samenspel dus subliem, misschien dat het begin van The Chase en het einde van A Broken Man wel iets te complex en herhalend is. De bas staat stevig in de mix, hier en daar zoemt ze zelfs iets te hard, maar dat zijn details. Spontaan begint de band ook te experimenteren met pakkende bassolo’s (magnifiek is zo het middenstuk op A Broken Man), melodisch/atmosferische uitlopers en een duister toontje in The Man and The Cat. Erg leuk ook is de manier waarop in het laatste voorbeeld gespeeld wordt met de vocalen, gaande van de gangbare Porcupine Tree-norm tot evil James Hetfield vocalen en zelfs met de enige screams op deze full-length. Magnifiek in zijn totaliteit, maar toch minder dan de rest van de songs.
Met dit debuut maakt Pigeon Toe erg veel kans om beste nieuwkomer te worden van 2012. In elk geval is dit spul verplicht materiaal voor elke progrocker en vooral voor de liefhebbers van het oeuvre van Opeth en Porcupine Tree.
Tracklisting:
- The First Perception
- The Chase
- Sneak
- The Cave
- The Man With The Cat
- A Broken Man
- Second Try
- The Crooked Path
- The Wizard Pt. 1
- The Wizard Pt. 2
- The Flashback
Line-up:
- Norman – Drums
- Ben – Bass, Vocals
- Marsn – Guitar, Vocals
- Hanson – Guitar, Vocals
- Hagi – Guitar, Synths
Links: