Waar ik vorig jaar menigmaal repte over de stroom uitstekende death metal die uitkwam, mogen we voor 2025 slechts hopen dat we wederom zo verwend gaan worden. En dat is uiteraard slechts mijn mening als hardnekkig deathmetalfan. Welnu, wat dat betreft kunnen we natuurlijk bijna niet beter beginnen dat met het beluisteren van de nieuwe plaat van het Deense Phrenelith.
Hoe onwaarschijnlijk ook, dit wordt de eerste maal dat de band voor het voetlicht mag treden voor de Zware Metalen redactiebureaus. In mijn ogen jammer, want de band verdient het om besproken te worden, want Phrenelith vertikt het steevast om slecht materiaal uit te brengen. Dat klinkt dramatisch, gezien het feit dat de vier heren hier slechts hun derde volwaardige schijf presenteren. Maar daar staat wel tegenover dat daar tussendoor menig EP, demo of split is uitgebracht. Een bijzondere aanpak. Maar een kniesoor die daarop let. Dit is dus album nummertje drie; het heet Ashen Womb en wordt door Dark Descent Records uitgebracht.
En nu gauw kijken, of eigenlijk luisteren, of de torenhoge verwachtingen worden waargemaakt!
De zwaar op Immolation leunende death metal wordt ook op dit album weer gepresenteerd. De typische bombastische stijl van de fameuze Amerikaanse band komt regelmatig terug en door de diepe en donkere zang zijn de vergelijkingen gauw gemaakt. Daarmee wil ik geenszins aangeven dat we hier met een simpele copycat te maken hebben. De nummers zijn duidelijk Phrenelith, doordat er enorm goede unieke riffs worden geschreven en er een redelijke hoeveelheid aan melodische invloeden worden geïmplementeerd, dan wel door intermezzo’s dan wel door vernuftige passages in de nummers zelf. En juist door deze uitbreiding van die passages onderscheidt deze plaat zich van de vorige edities.
Uiteraard vinden we nog meer dan genoeg meedogenloos harde death, maar de intro Noemata en het instrumentale Sphageion geven de hele plaat een bepaalde sfeer mee. Een sfeer die laat zien dat de band een stap in zijn ontwikkeling heeft gemaakt. En dat hoor je eigenlijk ook meteen al op Astral Larvae, waar bovenop de donderende death, met zijn stuwende riffs, hoge melodramatische leads te horen zijn. Het geeft een extra dimensie aan de muziek, zonder aan kracht in te boeten. A Husk Wrung Dry is ook een geweldig nummer waar gewoon heel veel in gebeurt. Machtige solo’s, roffelende drums en toffe riffs. Het gebruik van een soort van hoornblazers trekt het geheel nog even dieper in de duisternis. Dat gaat live gaaf worden. Zo’n zwaar basgeluid dat de vullingen uit je tanden zal persen.
Het laatste en titelnummer Ashen Womb begint sereen en kalm en uiteraard weet je dat het van korte duur is. En inderdaad: al gauw zetten de langzame drums, de slepende gitaren en de bas in en op een slopend traag ritme wordt het nummer opgebouwd. Tot we omslaan en via een gaaf bruggetje op midtempo beginnen te hakken. Met een cocktail aan afwisselende melodieën en tempowisselingen trekt Phrenelith de trukendoos helemaal open en mag het zich in negen minuten volledig tonen in vol ornaat.
Zoals te lezen kom ik steeds terug op de riffs en dat is niet onlogisch. Phrenelith besteedt zo te horen enorm veel aandacht aan het schrijfproces en barst van de creativiteit. En dat vertaalt zich in prima nummers en heel veel ideeën die zich openbaren. Phrenelith stond al stevig op de kaart, maar met het verder ontwikkelen van zijn stijl ontstaat een band waar je als deathmetalliefhebber niet omheen kan. Wat mij betreft is dit Ashen Womb jaarlijstmateriaal pur sang.
Score:
88/100
Label:
Dark Descent Records, 2025
Tracklisting:
- Noemata
- Astral Larvae
- A Husk Wrung Dry
- Lithopaedion
- Nebulae
- Stagnated Blood
- Sphageion
- Chrysopoeia
- Ashen Womb
Line-up:
- Simon Daniel – Zang
- David – Gitaar
- jakob – Basgitaar
- Andreas Nordgreen – Drums
Links: