Pestilence – Exitivm

Een jaar of vijf geleden trok Patrick Mameli tot onze grote vreugde zijn Pestilence weer in gang. Het heuglijke feit werd gevierd met de Fight The Plague Tour, waarop de band zich concentreerde op de songs van de eerste vier albums. Platen die elk op hun eigen manier een stevige impact hebben gehad op de doodsmetalen wereld. Nieuw plaatwerk kwam er met het door collega Remco prima gesmaakte Hadeon. Het derde leven van Pestilence startte veelbelovend, zo concludeerde hij toen. Nu, drie jaar later, is het aan Exitivm om die veelbelovende start een vervolg te geven.

Een majestueus/omineus filmisch intro genaamd In Omnibvs brengt de luisteraar in de juiste stemming voor iets meer dan een half uur technische death metal van hoog niveau. Doorheen het hele album wordt die gemoedstoestand trouwens vastgehouden door slimme, vaak korte intermezzo’s die de luisteraar van song naar song geleiden.

Nu we in de juiste geestesgesteldheid verkeren, barst Morbvs Propagationem los middels een kort orkestraal thema dat alras wordt overgenomen door de gitaren die toch net iets meer punch blijken te dragen dan wat strijkers. Direct horen we het vinnige van het onaantastbare derde album Testimony Of The Ancients, terwijl naar de refreinen toe eerder het ruimtelijke van het met terugwerkende kracht baanbrekende Spheres naar de voorgrond wordt geduwd. Een feest van herkenning dus. En dat is niet omdat er geen nieuwe dingen gebeuren. Luister maar eens naar de solo’s waarin de gitaristen energiestromen lijken aan te boren die niet van deze wereld zijn. Het is eerder dat Mameli (en bij uitbreiding Pestilence) door de jaren heen een volledig eigen geluid heeft gecreëerd. Een geluid waarin techniek, flow en agressie elkaar al lang hebben gevonden. Eens te meer in dit Morbvs Propagationem dat daarmee voor mij nu al een van de beste tracks van het jaar is. En we zijn pas halverwege!

In het technische en ietwat springerige Deificvs wordt een fraaie symfonische laag toegevoegd aan het zo herkenbare bandgeluid. Niet meteen schrikken nu. Het doet op geen enkele manier afbreuk aan de korzelige riffs, maar versterkt het gevoel van een alomvattende maalstroom waarin je dreigt te verdwalen. Sempiternvs dan begint als een zware sleper in het genre Where The Slime Live maar laat zich natuurlijk niet vangen in een dergelijke eenvoudige omschrijving. Daar zorgen een paar pittige versnellingen wel voor: “This pain will never go away!”. Maar het zijn juist de langzamere stukken die de gitaristen de ruimte geven om duister te stralen in vervreemdende solo’s. De ratelende drums van Michiel van der Plicht (onder veel meer ex-God Dethroned) en woedende stem van de bandleider zelf, staan in fraai contrast met de verdoemenis die hier traag over de wereld uitvloeit. Het opvolgende Internicionem is van hetzelfde hoge niveau als Morbvs Propagationem en klinkt opnieuw als een nummer dat Testimony en Spheres verenigt in een modern geluid met hier en daar een orkestrale toets.

Maar net als in het echte leven krijg je niets voor niets. Na de “instant gratification” (dat zich ietwat vreemd laat vertalen als onmiddellijke bevrediging) van de eerste helft van de plaat wordt het soms wat harder werken voor de luisteraar. Een song als het repetitieve Mortifervm bijvoorbeeld laat zich minder gemakkelijk doorgronden. Hetzelfde geldt voor Dominatvi Svbmissade met zijn opvallende akkoordenschema en symfonische onderlaag. Toch zijn ook dit ontegenzeggelijk sterke songs, waar Pestilence zijn geluid misschien juist wel verder uitwerkt dan in de voorgaande tracks. Stilstand is nooit een optie geweest voor Mameli en dat is nu niet anders. Luister maar eens naar het intro en de licht machinale inslag van Inficiat, dat de song hortend en stotend buiten de vaste hokjes plaatst.

De titeltrack zelf vat misschien nog wel het best samen waar Pestilence in 2021 voor staat. Hoogwaardige technische metal met een flow die de band de basis biedt om te experimenteren (zoals hier in de zang in brug/refrein) en om verder te kijken dan alleen naar het eigen verleden. Ook het in aanvang rappere Immortvos met zijn intro als geschreven door een aan waanzin ten prooi gevallen klassiek componist, verwrongen solo’s en ondersteunende engelenzang valt in deze categorie.

Het is duidelijk. Met Exitivm vraagt Pestilence de luisteraar als het ware moeite te doen om de band te volgen van de gebaande paden. Doe je die inspanning dan zul je merken dat het een prima plaat is die past bij het klassieke Pestilence-erfgoed.

Score:

85/100

Label:

Agonia Records, 2021

Tracklisting:

  1. In Omnibvs (Intro)
  2. Morbvs Propagationem
  3. Deificvs
  4. Sempiternvs
  5. Internicionem
  6. Mortifervm
  7. Dominatvi Svbmissa
  8. Pericvlvm Externvm
  9. Inficiat
  10. Exitivm
  11. Immortvos
  12. Personatvs Mortem (Outro)

Line-up:

  • Patrizio Mameli – Vocalen, gitaar
  • Rutger van Noordenburg – Gitaar
  • Joost van der Graaf – Basgitaar
  • Michiel van der Plicht – Drums

Links: