Persefone – Metanoia

Geschreven door op 03-02-2022 om 19:41.

Persefone is een zestallig collectief afkomstig uit Andorra. Buiten het feit dat dit een dwergstaatje is in de bergen tussen Frankrijk en Spanje heb ik vrij weinig associaties met dit land. Behalve dan die ene voetbalwedstrijd tussen Nederland en Andorra, waarbij Ruud van Nistelrooy de hele wedstrijd werd geprovoceerd en na zijn uiteindelijke goal besloot dit even goed bij de betreffende verdediger in te wrijven. Persefone is een band die al geruime tijd bestaat, ook nog eens in mijn muzikale straatje valt, maar toch op de één of andere manier aan mijn aandacht heeft weten te ontsnappen. Hoog tijd dus voor een nadere kennismaking. Hopelijk kan ik aan het einde hiervan, net als Van Nistelrooy destijds, de handen in de lucht steken van euforie.

Na een enkele luisterbeurt bevind ik me in een situatie, die ik nog niet eerder van mijzelf kende. Geen controle over mijn ledematen. Ik ben tot een weerloze pop verworden. Persefone is de marionettenspeler. Mijn armen bewegen zich volledig uit zichzelf in verticale positie. Ik bén Ruud van Nistelrooy. Nu hoor ik u denken: maar meneer de recensent, de conclusie komt toch altijd aan het einde van het verhaaltje? Ja, dat klopt inderdaad, maar in mijn verdediging vind ik oprecht dat je nu zou moeten stoppen met lezen en gewoon deze plaat zou moeten aanzetten. Maar uiteraard zijn we hier niet om ons er zo gemakkelijk vanaf te maken. Hieronder alvast even een video om in de stemming te komen. Ik hoop je daarna weer te treffen.

Ah, daar ben je weer! Oké, nu is het toch echt tijd om ter zake te komen. Zoals gezegd past de muziek van Persefone helemaal binnen mijn muzikale voorkeur. Wat krijgen we dan? In basis horen we progressieve- en technische death metal. Muzikaal biedt die typering echter geen enkele garantie en dat is hier niet anders. Persefone houdt zich namelijk op geen enkel vlak aan muzikale beperkingen. Weliswaar allen binnen de metalen wereld. Al komt er zo nu en dan ook een jazzy- of elektronische sectie voorbij zetten, maar dat is al lang niet vreemd meer in onze geliefde subgenres. Verder horen we in de muziek gelijkenissen met bands als Obscura, Cynic, Leprous, Opeth, Mors Principium Est, Wilderun, Rivers of Nihil en een berg aan andere bands waar ik nu niet op kom. We horen technische hoogstandjes, epische orkestraties, meeslepende melodieën en kneiterharde riffs. De helft van de tijd wordt er niet gezongen en in die andere tijd horen we prachtige heldere vocalen of raspende grunts. De nummers zitten waanzinnig goed in elkaar en zorgen ervoor dat het krappe uur aan muziek in een ogenblik voorbij vliegt.

Metanoia bouwt met de gelijknamige intro de spanning hoog op. De heldere vocalen van gastvocalist Einar Solberg (Leprous) zetten direct de toon. Prachtig! Als dit overgaat in de knallende riffs van Katabasis kan het aflikken der vingers beginnen. De technische kwaliteit van Persefone wordt hier ook even goed tentoon gesteld, al neemt dit geen lichtsnelheden aan zoals bij enkele genregenoten wel het geval is. Neen, deze Andorrezen (ja, dit moest ik opzoeken) gooien het over een atmosferische en cinematische boeg. Veel ruimte voor uitgesponnen geluidslandschappen om de toehoorder helemaal in de wereld van Persefone te trekken. Is dat na de eerste twee nummers niet gelukt, dan gaat dit ook niet meer voor je gebeuren ben ik bang. Is dat echter wel gelukt, dan is het een feest voor de oren. De eerdergenoemde elementen vind je dan ook terug op het gehele album. De rustige passages zijn overtuigend en doorspekt met emotie, waardoor de stevige passages extra hard binnenkomen. Ik zoek naar woorden om andere hoogtepunten op het album te omschrijven, maar eigenlijk is alles van hetzelfde hoge niveau.

De echte conclusie van dit verhaaltje zal inmiddels niet als een verrassing komen. Na één luisterbeurt zat ik al als een voormalig spits van het Nederlands elftal te juichen en enkele luisterbeurten verder moet ik tot de slotsom komen dat dit geen overtrokken reactie was. Dit Metanoia is een album geworden dat van begin tot eind ontzettend boeiend is. De volgende keer dat het Nederlands elftal tegen Andorra moet voetballen, zal ik toch eerst denken aan de muzikale pracht die dit land te bieden heeft in de vorm van Persefone. Sorry Ruud.

Score:

90/100

Label:

Napalm Records, 2022

Tracklisting:

  1. Metanoia
  2. Katabasis
  3. Architecture of the I
  4. Leap of Faith
  5. Aware of  Being Watched
  6. Merkabah
  7. Consciousness Pt3
  8. Anabasis Pt1
  9. Anabasis Pt2
  10. Anabasis Pt3

Line-up:

  • Marc Martins Pia – Zang
  • Miguel Espinosa Ortiz – Keyboard, zang
  • Carlos Lozano Quintanilla – Gitaar
  • Filipe Baldaia – Gitaar
  • Toni Mestre Coy – Basgitaar

Links: