Perdition Temple – Sacraments of Descension

Geschreven door op 08-06-2020 om 20:30.

Heel recent kreeg ik de nieuwe Revenge binnen en onvrijwillig dacht ik terug hoe fijn de extreme blackdeath ten tijde van Angelcorpse wel niet klonk. Ongemeen venijnige brute death en bezeten black metal vermengd, met typische US-deathmetalpatronen en een saluut richting furieuze Scandinavische black metal. Zo nu en dan passeert er nog eens zo een band, eentje die de nostalgie doet herleven. In 2015 viel die eer Perdition Temple te beurt, met zijn album The Tempter’s Victorious. Nog steeds doet die hier zijn rondjes. Vijf jaar later heeft het drietal Gene Palubicki (ex-Angelcorpse), Ron Parmer (Amon, Brutality, Malevolent Creation) en nieuwbakken voorman Alex Blume (Ares Kingdom) een nieuw album uit.

Alles valt opnieuw in zijn plaats. Enerzijds een bak aan stalen weerhaakriffs die volledig in lijn liggen met het betere Morbid Angel/Angelcorpse/Hate Eternal-werk, anderzijds de onnavolgbare drumsnelheden en dito behendigheid die zelfs richting 1349 durft te neigen, en dan de duivelse strot van de degelijk opererende Alex Blume, die 66% deathmetalgruntschap combineert met een gebeten screamdracht. De nummers vliegen voorbij, zonder dat er overmatig gebruik wordt gemaakt van vliegwieltechnieken. Naast de black- en deathstijlelementen zit er overigens een pak deathrash in de nummers vervat met viriel snaarwerk dat doet denken aan Vader en een pak Nederlandse death(thrash) genre Inquisitor, inclusief piepende solo’s en driftige slides. Ook al zal uiteindelijk iedereen in eerste instantie meteen verwijzen naar Morbid Angel of – indien beter ingelicht – blackeneddeathmetalmonster Angelcorpse. Omwille van de uiterst robuuste riffs (echt waar, dit album staat er bol van).

Een degelijke tank, dit Perdition Temple, dat bewijst dat je echt geen occulte doomdeathbulldozer hoeft te zijn om indruk te maken met extreme metal. Wie zich thuis voelt in de demonische Nederlandse deathmetalscene en naast Temple, Centurian, en Sepiroth ook richting Amerika kijkt om zijn oren te voederen, die kan achteloos Sacraments of Descension een beurt geven. Ultra-origineel is het allemaal niet, oerdegelijk uitgevoerd wel. Beginnen met Crypts of Massacre, of toch maar Nemesis Obsecration. Niet in de jaarlijst, wel net daaronder.

Score:

82/100

Label:

Hell's Headbangers, 2020

Tracklisting:

  1. Nemesis Obsecration
  2. Desolation Usurper
  3. Eternal Mountain
  4. Devil’s Countess
  5. Crypts of Massacre
  6. Carnal Harvest
  7. Red Reaping
  8. Antichrist

Line-up:

  • Gene Palubicki – Keel, gitaar
  • Ronnie Parmer – Drums
  • Alex Blume – Bas

Links: