Patrick Carlsson – Melodic Travel
Lion Music, 2006
Patrick Carlsson is een Zweedse gitarist en bracht in 2004 zijn eerste solo album uit getiteld Phraeseology. De man is van vele markten thuis en laat dat graag horen. Hij is inmiddels begonnen aan het ontginnen van nieuw terrein en Melodic Travel is daar het klinkende resultaat van.
Patrick doet het allemaal zelf en gebruikt samplers en drumcomputers om zijn gitaarspel te ondersteunen in plaats van dat hij zich door een band laat begeleiden. Settler’s Pleasure opent met een verrekte zwaar klinkende slaggitaarpartij die overgaat in een meer folk-achtige melodie. Na een paar keer bepaalde thema’s hebben afgewisseld komt de rest van de ‘band’ er na een minuut of drie bij. Nu wordt pijnlijk duidelijk dat de achtergrond wel erg matjes klinkt. Ik weet zeker dat er tegenwoordig veel betere samples van instrumenten te vinden zijn dan de gebruikte geluiden op dit album. De strijkers klinken meer als roestvrij staal in plaats van dat ze een bepaalde warmte je huiskamer insturen. De gespeelde melodielijnen in de eerste drie nummers zijn goed te volgen en worden hier en daar afgewisseld met wat snellere virtuoze stukjes maar zullen niemand echt vervelend in de oren klinken. Caribbean Uptempo is echter de eerste vreemde bijt op dit album. Dit is meer een fusionsong en vormt een wel erg groot contrast met het hiervoor gebodene. Het opvolgende Gate To Heaven laat een meer Jeff Beck achtige kant horen. De begeleiding bestaat uit een simpele tokkel a la Satriani‘s Always With Me, Always With You of welke andere klassieke instrumentale gitaarballad die gebruik maakt van een paar akkoorden die rutsig getokkeld worden. Patrick googchelt hier met succes met veel dynamiek in zijn gitaarspel. Maar wat hierna voorbij komt had ik niet verwacht. Het is snel afgelopen met mijn luisterplezier. Het begint met de trompetten die nummer Liberty City openen en zo uit een goedkoop keyboardje lijken te zijn gekomen en de naam rock of metal is niet meer van toepassing op de andere tien songs. Ik luister aardig wat verschillende stijlen muziek als het om de gitaar gaat maar ik denk dat de diversiteit voor menig liefhebber van zware gitaarmuziek te breed is. Bijna alle hierna volgende songs bevinden zich in de jazz,funk -en latinhoek. Met het verschil dat dit het allemaal net niet is. Er zit wel een bepaalde swing in maar door voornamelijk het ontbreken van een groovende band en het steeds terugvallen op dezelfde trucjes kan de rest van het album mijn aandacht niet vasthouden. Zware gitaren zitten er niet meer in: helaas.
Indien je verslingerd bent aan de gitaar zelf, zul je op het hele album leuke momenten terug kunnen vinden maar anders moet je het met vier nummers doen. Het had het beter geweest als Patrick zich had laten ondersteunen door een band want de begeleidingen die hij zelf in elkaar zet zijn niet echt interessant. Natuurlijk dienen ze ter ondersteuning van zijn spel maar het is wel leuk als er in de achtergrond ook spannende dingen gebeuren. Op zijn eigen site staan tekeningen die het gevoel van elke song zouden moeten versterken. Misschien heb je daar wat aan wanneer je de songs beluistert. De veelbelovende opening blijkt een lekker voorafje te zijn bij een diner waarvan je de rest aan eten laat staan en je toch maar besluit de snackbar op te zoeken.
Tracklist:
- Settler’s Pleasure
- Battlefield
- Kristiina’s Song
- Caribbean Uptempo
- Gate to Heaven
- Liberty City
- Luxian Minor
- Archipelago Blues
- Night Vision
- The Great A
- Hip ‘N Melodic
- Desederia
- Happy Quarter
- Naboo
- Spanish Vaganza
- Silence
Line-up:
- Patrick Carlsson – all instruments
Links: