Het Amerikaanse Pathology bestaat sinds 2006 en bracht in 2017 zijn negende album uit. Ik ben nooit een grote fan geweest, al was de deathcore-aandoende brutale death metal nooit echt slecht te noemen. Op het vorige album Throne of Reign zat er beterschap in, en de overgang naar Comatose Music doet ook goeds vermoeden voor de liefhebber van brutale death.
En tevreden kun je hier zeer zeker mee zijn als brutallo. Alle deathcore werd definitief overboord gegooid en Pathology neigt zelfs naar gore brutal death. Veel moderne dynamiek op Pathology, met snedige doch verdunde Cannibal Corpse-leads, aangevuld met de oerdegelijke vocalen van Matti Way (As usual!). Tim heeft Pathology in 2018 blijkbaar de rug toegekeerd en dat kan wel eens heel negatief uitdraaien voor de toekomst van deze band. Als je het openingsnummer van deze plaat beluistert, dan hoor je meteen welk aandeel de vocalen hebben – hoeveel digitale truken er ook mogen achter zitten om dit soort van brullenbaktoestanden te creëren. Het zal moeilijk worden voor opvolger Riley McShane (Allegaeon) om dezelfde impact te hebben op deze band. Gelukkig zullen we voor altijd kunnen blijven genieten van deze plaat, de allerbeste van Pathology tot op heden.
Score:
83/100
Label:
Comatose Music, 2017
Tracklisting:
- Lamentation
- Dolorous
- Litany
- Servitors
- Dissevered
- Putrescent
- Doth
- Shudder
- Opprobrium
- Vermilion
Line-up:
- Dave Astor – Drums
- Tim Tiszczenko – Gitaren
- Matti Way – Keel
- Oscar Ramirez – Bas
Links: