Panchrysia, wie had dat in godsnaam nog verwacht? De band die ooit op tour ging met Marduk en tot de top van de black metal in België behoorde, is terug van nooit weg geweest. Er waren zeven jaar lang gewoon geen platen en dus is Dogma dit jaar pas de opvolger van Massa Damnata uit 2011 geworden. Toen kregen deze Vlamingen een erg hoog cijfer en hadden ze zichzelf overtroffen. De Satyricon- en 1349-trekjes waren wat weggefilterd uit de muziek en de heren uit Heist-Op-Den-Berg kozen een eigen weg. Het is een understatement om te zeggen dat de verwachtingen hoog zijn en uiteraard heb ik deze plaat even moeten laten bezinken.
Dat is ook nodig voor Dogma, zo veel is duidelijk. Het is duidelijk dat Panchrysia weer een ander pad bewandelt en dat is ook maar logisch met een nieuwe gitarist en bassist. Je hoort dat het in de lijn blijft liggen van Massa Damnata, met smerige sleepstukken en heel wat dynamiek, maar inhoudelijk is het toch nog net iets meer gewaagd. Zo veel is al duidelijk met de aanvangstreffer Each Against All, waarbij de band een soort Secrets of The Moon-vibe creëert en zanger Zahrim een compleet ander facet van zijn stem laat horen. Salvation is een track die er altijd in kan, een sleper van formaat, maar wel eentje die moet wennen. Je hoort nog steeds dat de lijnen hier wat geïnspireerd zijn op Satyricon, maar toch maken deze heren er compleet hun eigen ding van, zeker halverwege de track.
Gilgamesh is wat mij betreft een van de betere in het rijtje, met ook een zanglijn en tekst met power die blijft hangen en met een sound die erg nostalgisch aanvoelt. Ook deze track bezit weer wat lekkere sleepkracht en dit zijn gitaarlijnen die typisch Panchrysia zijn, maar toch weer mooi tot een vunzig verhaal gevormd worden. Ook Kairos doet het goed, maar ook hier toont de band zich niet van de snijdende, vuile kant die we gewoon zijn. Mysterieuze zang en riffs zorgen voor een occulte diepgang en dat is wel even wennen. Het ziet er naar uit dat Panchrysia die greep naar vuile en krachtige tracks ook wat mist met War With Heaven of Never See The Light Again. Al zijn dit prima tracks, toch ontbreekt er wat van de oude kracht. Wel ben ik dan weer fan van de oldschool vibe op 28 Steps en de tweede topper van de plaat: Rats. Lekkere riffs, melancholische diepgang en het vuile aura dat er na al die tijd nog steeds is.
Toch moet gezegd worden dat Dogma nog niet kan tippen aan Massa Damnata, maar wel aan al het materiaal dat daarvoor kwam. Panchrysia duikt met deze release een veelal slepend mysterie in, maar hier en daar mis ik nog wat vuurkracht en vatsigheid. Dynamiek, verhaal en emotie is er gelukkig zat en zo scoort de band met deze release hoge ogen, maar hopelijk grijpt de opvolger me over de ganse lijn ook echt bij de strot.
Score:
80/100
Label:
Satanath Records, 2018
Tracklisting:
- Each Against All
- Salvation
- Gilgamesh
- Kairos
- War With Heaven
- Never To See The Light Again
- 28 Steps
- Rats
Line-up:
- Dol – Drums
- Zahrim – Zang
- Web – Gitaar
- Jef – Gitaar
- Jesse – Bas
Links: