Pagan’s Mind – Enigmatic Calling
(Limb Music Publishing)
Alweer het derde album van deze bijzondere band uit Noorwegen. Al eerder wisten ze me te overtuigen met hun eigenzinnige progressieve metal. Het is tegenwoordig moeilijk genoeg om je te onderscheiden van de legio bands die er zijn, toch is het Pagan’s Mind erg goed gelukt. De productie en de eigenzinnige stem van de zanger zorgen voor een uniek sfeertje. Als je dat eenmaal gehoord hebt herken je het een tweede keer direct als zijnde Pagan’s Mind.
Als je de vorige twee albums ook kent zul je merken dat Pagan’s Mind weer een stapje gegroeid is. De nummers kennen meer complexe structuren, de zanger haalt nog meer uit zijn tenen en de productie is superdik. Wat me als tweede opvalt is dat dit album een stuk agressiever klinkt als de vorige twee. Het gitaargeluid is rauwer, een stuk meer op de voorgrond en speelt in de composities een belangrijkere rol. Er worden meer vette riffs gespeeld. Maar ook Nils K. Rue geeft zijn zangpartijen naast de herkenbare hoge uithalen meer rauwheid mee. Dit heerschap mag zich van mij zo langzamerhand onder de grootmeesters van metalzangers gaan scharen.
Tracklist
- The Celestine Prophecy
- Enigmatic Mission
- Supremacy, Our Kind
- Entrance to Infinity
- oming Home ( Instrumetal )
- Celestial Calling
- Taken
- Ressurection ( Back in Time )
- Appearance ( Instrumental )
- Search for Life
- New World Order
- MPEG Video Clip: Enigmatic Mission
De nummers zijn zoals ik al zei een stuk gitaargeorienteerder, maar kennen vooral ook veel mooi solowerk (van zowel de toetsen als gitaar). Het drumwerk is van erg hoog niveau, wat lul ik nou. Alles is gewoon van hoog niveau. Speltechnisch en compositorisch. Een klein puntje van kritiek is echter wel dat je tegen het immense geluid van de productie moet kunnen. Want er komt echt een muur van geluid op je af. Dat ligt niet alleen aan de productie, maar de muzikanten van Pagan’s Mind vinden hun instrument zo lekker dat ze het willen laten horen ook. De CD kent dus weinig rustmomenten. Er komt veel op je af en het liefst allemaal tegelijk. De een zal het way too much vinden terwijl de ander hem nog effe lekker harder zet om zijn trommelvliezen te testen. Ik moet eerlijk bekennen dat ondanks dat ik af en toe het rustpunt miste, hij bij mij toch wel erg hard en vaak aan staat hoor.
Line-up
- Nils K. Rue – Vocals
- Jörn Viggo Lofstad – Guitar
- Ronny Tegner – Keyboards
- Steinar Krokmo – Bass
- Stian Kristofferson – Drums
Links: