Ozzy Osbourne – Ordinary Man

Geschreven door op 22-02-2020 om 22:34.

Over het ontstaan van de wereld bestaan verschillende theorieën. En of je nou gelooft in de evolutie of dat er een goddelijk schepsel is dat de eerste mensen heeft gecreëerd: we kunnen het er allemaal over eens zijn dat Black Sabbath de grondlegger van ons favoriete muziekgenre is en de leden van de band mogen worden beschouwd als goden. Vijftig jaar na ‘the big bang’ komt de oppergod – Ozzy Osbourne – terug op aarde om zijn volgelingen te verheugen op een nieuw album waarop de mythe wordt doorbroken en hij een Ordinary Man blijkt te zijn.

Opener Straight To Hell heeft iedereen al kunnen horen, want het was één van de drie nummers die ter promotie van dit album zijn uitgebracht. Het is het meest up-tempo nummer van de drie en sluit vrij naadloos aan bij hetgeen we op voorgaande Osbourne-albums hebben gehoord. De drie opvolgende nummers, All My Life, Goodbye en Ordinary Man, behoren tot de meest persoonlijke nummers die ik ooit gehoord heb van de zanger.

I was standing in the edge
Looking down at myself as a child
And he looked back at me
Crying tears of defeat
From his eyes
He said I know all the lies
That you hide behind every fake smile
Am I gonna be lonely like you

Met deze nummers kijkt Osbourne terug op zijn leven door middel van duidelijke teksten, voorzien van muziek in een stijl die we op voorgaande albums ook hebben gehoord. Ook kun je bekende stukjes muziek uit het verleden terughoren in de nummers. Het begin van Goodbye lijkt bijvoorbeeld verdacht veel op de intro van Iron Man. Met Under The Graveyard sluiten we dan het eerste gedeelte van dit album af. Het voelt alsof we met deze vijf nummers afscheid hebben genomen van de Prins der Duisternis, des te meer door de schitterende videoclip bij het laatstgenoemde nummer.

Eat Me opent het tweede gedeelte van dit album en dit nummer voelt aan als een Black Sabbath-nummer met lekker lome basloopjes en een scheurende gitaarsolo. Verder hebben we nog nummers over het einde (van de wereld?), groene wezentjes en weer een afscheidsnummer (Holy for Tonight), allemaal in typische Ozzy Osbourne-stijl gebracht met een strakke eindproductie waar geen foutje op te horen is en de stem van de zanger de nodige bewerking heeft ondergaan.

Het meest rock ‘n’ roll-achtige nummer is It’s A Raid, nota bene een samenwerking met rapper Post Malone. Het nummer voelt meer als een Guns N’ Roses -nummer, waardoor ik vermoed dat Duff McKagan een grote bijdrage had bij de totstandkoming ervan. De nodige fuck’s en shits vliegen je om de oren. Afsluiter is het Post Malone-nummer Take What You Want, waar Ozzy aan mee heeft gewerkt en ook op het laatste album van de Amerikaanse rapper staat.

Ordinary Man zal waarschijnlijk het laatste studioalbum zijn dat we van Ozzy Osbourne voorgeschoteld krijgen. Het zal niet te boek komen te staan als zijn beste werk, maar bevat wel enkele hele mooie songs. Baanbrekend is het al lang niet meer, maar kwalitatief is het dik in orde allemaal. Misschien mogen we de samenwerking met Post Malone wel zien als het doorgeven van de toorts aan een nieuwe generatie ‘rock’ sterren. De toekomst zal het uitwijzen.

Score:

85/100

Label:

Epic Records, 2020

Tracklisting:

  1. Straight To Hell
  2.  All My Life
  3.  Goodbye
  4. Ordinary Man
  5. Under the Graveyard
  6. Eat Me
  7. Today Is the End
  8. Scary Little Green Men
  9. Holy for Tonight
  10. It’s a Raid
  11. Take What You Want

Line-up:

  • Ozzy Osbourne – Zang, harmonica (track 6)
  • Andrew Watt – Gitaar
  • Duff McKagan – Bas
  • Chad Smith – Drums
  • Slash – Gitaar (tracks 1, 4)
  • Charlie Puth – Keyboards (track 1)
  • Elton John – Piano en zang (track 4)
  • Tom Morello – Gitaar (track 8)
  • Post Malone – Zang (track 10, 11)

Links: