Er is momenteel geen gebrek aan jonge bands in onze Lage Landen, ook niet op het gebied van rock uit de zeventiger jaren. Order Of The Emperor doet mee, maar brengt wel een eigen versie van deze stroming, met veel invloeden van Thin Lizzy en Judas Priest. Het eindproduct dat de heren leveren, is hardrock met een uiterst melodieuze inslag en een gestroomlijnde productie. Behold heet de plaat, dat tevens het debuutalbum van Order Of The Emperor is.
Die korte introductie is eigenlijk al genoeg om aan te geven wat ik van Behold vind, want voor het gros van het moderner klinkende gitaargeweld ben ik toch enigszins allergisch. Keerzijde is dat er toch ooit een eind aan het gezeik moet komen en laat ik dat er bij dezen dan ook maar aan maken. Order Of The Emperor doet goed wat het moet doen en dat is pakkende nummers met adequate impact ten gehore brengen. Behold staat bol van riffs uit het boekje van Thin Lizzy en dat geeft ook mooi weer hoe melodieus de muziek precies is. Een stuwende basis van ongecompliceerde drums en een doeltreffende baslijn wordt aangevuld door pakkende, melodramatische gitaarmelodieën en schreeuwerige, hoge zang, waarmee het plaatje van een op de zeventiger jaren geïnspireerde band compleet lijkt.
Die omschrijving laat echter wel de modernere aspecten van Behold achterwege. Laat ik hierbij de riffs onder die noemer even overslaan en de nadruk leggen op de productie. Dat is namelijk de grootste domper voor mij, met een gestroomlijnd, leeg geluid, soms op het blikkerige af. De zang ligt erg prominent in de mix, wat niet altijd een probleem hoeft te zijn, ware het niet dat het onderscheidend vermogen niet groot genoeg is om er het album mee te kunnen dragen. Toegegeven: de gitaarlijnen liggen daarentegen vaak goed in mix, vooral als Order Of The Emperor overgaat tot pure Thin Lizzy-worship. Toch is ook hier het een en ander aan op te merken, met name het dunne geluid dat ontstaat als er wat zwaarder geriffd wordt.
Puntje bij paaltje ga ik Order Of The Emperor het voordeel van de twijfel geven. Er zijn zat minpunten te vinden, maar de band brengt de muziek met verve en knalt vol vertrouwen de speaker uit. Dat het geheel af en toe wat op elkaar lijkt, is ook niet erg, want de pakkende hooks redden de nummers meermaals van de ondergang. En nu ga ik stiekem hopen dat het de volgende keer nog allemaal een tandje meer oldschool is.
Label:
Eigen beheer, 2016
Tracklisting:
- One Week
- As The World Burns
- Behold The Waves
- Take The Blues Away
- Back To The Roots
- Peak
- Sick Of Myself
- Emperor Of Rock
Links:
Score:
75/100