Ga er maar eens goed voor zitten, dan zal ik u een verhaal vertellen. Lang geleden in de donkere jaren ’80 van de vorige eeuw toen Europa niet meer was dan het toneel waarop de toenmalige grootmachten hun nucleaire oorlog zouden uitvechten (“want het komt er toch wel van”), leefde er in de Verenigde Staten een jonge thrashprins met de welluidende naam Incubus. Met twee prima death/thrashalbums, Serpent Temptation (1987) en Beyond The Unknown (1990), liet de jongeling vlotjes zien dat er mogelijk een grote toekomst in het verschiet lag. Helaas prikte onze prins zich in 1991 aan een plectrum om in een lange slaap te vallen. Pas acht jaar later werd hij weer wakker om erachter te komen dat in de tussentijd een boze stiefvader was opgestaan. Deze had zich met het tweede album S.C.I.E.N.C.E. (heel verraderlijk) aan de muziekwereld getoond als getalenteerd en innovatief, maar bleek later niet meer te zijn dan een posterboy voor mainstreamrock. En deze had zich de naam Incubus toegeëigend! In de jaren dat onze held zijn boze dromen droomde, had de bad guy in ons verhaal een grote machine achter zich verzameld, dus wat te doen? Onze Incubus koos eieren voor zijn geld en veranderde de naam in Opprobrium, ‘want dat bekt zo lekker’, vond hij.
En onder die naam krijgen we nu in 2019 met The Fallen Entities het eerste echt nieuwe album in meer dan tien jaar. Is er in die periode veel veranderd in het geluid van de band? Ik dacht het niet! De broers Howard houden gelukkig stug vast aan hun krachtige mix van death en thrash metal. Daarbij hadden zij kennelijk geen gebrek aan inspiratie want we krijgen een waar riff-o-rama voorgeschoteld. De heren lijken het zowaar als een zonde te beschouwen om een riff langer dan een aantal seconden door te duwen. Tempowisseling na tempowisseling krijgen we om de oren. Zo hebben we er in opener Dark Days, Dark Times binnen veertig seconden al minimaal vier te pakken. Aan de ene kant helemaal top omdat het album hiermee veel inhoud heeft en je er steeds weer wat nieuws in kunt horen. Aan de andere kant maakt het geschakel in tempo dat de muziek niet altijd gemakkelijk pakt. Dit laatste wordt nog versterkt door de soms ietwat eentonige zanglijnen.
Zo, uitgezeken Hoogkamer? Nou best wel, want het is vooral fijn dat ook in 2019 dit soort muziek nog wordt gemaakt door een select groepje volhouders. Zo tovert de brutaliteit van de beginriff van het eerder genoemde Dark Days, Dark Times direct een glimlach op mijn gezicht en haal ik mijn luchtdrumstokken tevoorschijn tijdens de Pete Sandoval versnelling in hetzelfde nummer. Ook de (oude) Sepultura-achtige mid-tempo moshstukken die in de diverse songs voorbij komen, zijn een genot voor de old school thrashfan, evenals de primitieve maar effectieve gitaarsolo’s. Het langere Throughout The Centuries en ook Obstructive Behaviour doen door de hogere zang en betere zanglijnen bij vlagen zelfs wat denken aan de oude Death. Daarmee zijn het gelijk mijn favorieten van het album, want een groter compliment is bijna niet mogelijk.
En zo lijkt het, net als in andere sprookjes, uiteindelijk toch nog goed te komen met onze protagonist want met The Fallen Entities heeft Opprobrium in 2019 alvast een goed album uitgebracht, hetgeen ik die andere Incubus niet zo maar zie doen. En nu op naar nieuwe releases van Dark Angel en Sadus please!
Score:
82/100
Label:
High Roller Records, 2019
Tracklisting:
- Dark Days, Dark Times
- Creations That Affect
- Wicked Mysterious Events
- The Fallen Entities
- Throughout The Centuries
- Turmoil Under The Sun
- In Danger
- Obstructive Behaviour
Line-up:
- Francis M. Howard – Gitaar, Vocalen
- Moyses M. Howard – Drums
Links: