Onkt – The Now

Geschreven door op 05-09-2022 om 19:46.

Zeg djentkapje waar ga je heen, zo alleen zo alleen. Zeg djentkapje waar ga je heen, zo alleen. Het antwoord op deze vraag is heel eenvoudig aangezien djentkapje, de broer van roodkapje met de bijnaam Onkt trouwens, vast weer naar grootmoeder Meshuggah gaat om met zijn vierde album The Now te pronken. Sinds het ontstaan in 2006 is de Nederlandse band al geïnspireerd door de Zweedse godfathers en op deze nieuwste telg is daar geen steek aan veranderd. Nog steeds in eigen beheer brengt het gezelschap dit werk uit en dat is mijn inziens toch verrassend, want dat Onkt van aanpakken weet bewijst men wederom met nummer vier.

Maar grootmoeder, wat zijn uw gitaarriffs toch heerlijk vet en hoekig? “Ja jongen, zo doet grootmoeder Meshuggah dat ook al sinds jaar en dag”. Maar grootmoeder, wat zijn de lengtes van alle tien de nummers op The Now toch identiek aan uw aanpak? “Ja jongen, die mannen van Onkt snappen wat ik graag wil zien en horen!” Maar grootmoeder, doen die Noord-Hollanders dan niets eigenzinnigs op hun vierde plaat? “Weinig jongen, of het moet die zeer vermakelijke en creatieve videoclip van Breathe zijn, waarin een oud-bassist van mij (Peter Nordin) nog een riedeltje meespeelt. En nu zelf die smerige deegplakjes van je opeten die je hebt meegebracht, want je weet dat ik een glutenallergie en lactose-intolerantie heb. Dan laat ik The Now nog eens rondspinnen.” En zo geschiedde, want grootmoeder Meshuggah kreeg echt geen genoeg van dit werkje. Ook al ligt de gemiddelde afwisseling en complexiteit een tandje lager dan in ‘grootmoekes’ tijd, een liefhebber van een stevige pot djent likt hier ongetwijfeld veelvuldig zijn vingers bij af.

Wat heeft Onkt dan precies in de aanbieding? Voornamelijk ronkende basklanken, uiteraard een berg aan groovende ritmes en grommende vocalen die louter afwijken van het geijkte pad. Op zijn tijd horen we naast de voornamelijk pompende drums een tempoversnelling, maar veelal is het woud kappen. Of je dan vervolgens Paradigm, Silent Witness, Last Day of het enige nummer dat onder de vier minuten speeltijd blijft (Puny Human) op zet, in de basis klinkt alles hetzelfde. Slechts met subtiele wijzigingen in de vorm van melodischer gitaarwerk of wat beknopte soleerpartijen krijgt de luisteraar handvatten aangereikt die zorgen voor herkenningspunten. Met bijna drie kwartier aan speeltijd speelt het gebrek aan afwisseling dan ook parten. Daarnaast gebeurt er op vocaal gebied ook weinig spraakmakends en komt zanger Isak niet altijd even overtuigend over tijdens de uitwaaierende grunts. Toch maakt de strakke ritmesectie een hoop goed. Die zorgt continu voor een hoog headbanggehalte.

Ondanks de kritische kanttekening van hierboven, is The Now een prima plaat van eigen bodem. Het een-tweetje met Peter Nordin – de basgitarist speelde alleen Contradictions Collapse in voor Meshuggah – pakt bovendien goed uit en zorgt zonder meer voor een mooi visitekaartje. Onkt mag zo onderhand wel opgepikt worden door een label. Hoewel het op plaat allemaal nog net wat spannender mag, weet ik zeker dat dit potje beukwerk je live uit je schoenen zal blazen. Omdat de vijver écht niet zo gigantisch groot is, mag iedere fan van Meshuggah hier blind aanschuiven. Ook de naam Humanity’s Last Breath komt hier vanwege het bombastische karakter nog enkele malen opdrijven. Enfin, grootmoeder zal aan tafel nog wel wat mooie verhalen in petto hebben voor je. Tip van het huis: niet vragen waar die lange tanden voor zijn…

Score:

73/100

Label:

Eigen beheer, 2022

Tracklisting:

  1. Breath
  2. Paradigm
  3. Redshift
  4. Puny Human
  5. Silent Witness
  6. Ego
  7. Last Day
  8. Unanything
  9. Nein
  10. Slow Death

Line-up:

  • Isak – Zang
  • Raimon – Gitaar
  • Jan – Gitaar
  • Rob – Basgitaar
  • Michiel – Drums

Links: