One Hour Hell – Voidwalker

Geschreven door op 23-10-2019 om 21:57.

Album nummer drie van One Hour Hell en voor de derde keer neem ik het genoegen op mij om hen van een review te voorzien. De debuutplaat nam ik destijds voor mijn rekening omdat de bandnaam me deed denken aan de film One Hour Photo met Robin Williams en omdat er vermeld stond dat de Zweedse death en thrash metal linken had met Carnal Forge. Dat veranderde gaandeweg (gelukkig maar) met Interfectus. Nu is er Voidwalker en wederom zal het een andere kant opgaan. De band telt dan wel maar vier bandleden, ze hebben er een veelvoud van vier versleten ondertussen.

Ik kan zonder overdrijven zeggen dat One Hour Hell zichzelf overtroffen heeft. De band heeft zijn troeven verder in de verf gezet (lekkere hakriffs, deathmetalbrutaliteit en thrashgezwindheid zonder polka’s te spelen) en aangevuld met grooves en pompende cadansen. Zo klinkt het niet alleen als vrij diverse Zweedse melodeath, je krijgt er nu ook een doeltreffende New Wave Of American Heavy Metal-feel bij afgeleverd. Opgefokte melodeath met brute elementen van het Europese continent met een productie en uitvoering die je tegenwoordig eerder van technische death(metal)core bands op Unique Leader verwacht. Of dat laatste voor Unique Leader een goede zaak is, durf ik te betwijfelen (daar willen we geen core-overmacht toch?), maar in het geval van One Hour Hell is het een goede zaak. En ja, af en toe klinkt het wat djenterig, maar het valt al bij al reuze mee. Meer nog, het zorgt voor catchy hookjes. Net als de kleine uitlopers richting Zweedse meloblack. One Hour Hell beperkt zich niet langer, op geen enkele manier.

Minpunt van One Hour Hell is evenwel dat bij al dat vuurwerk duidelijk wordt dat het vocale gebeuren variatie en overtuiging mist en puur als vulling ingezet wordt. De band heeft een aantrekkelijk klinkend gitaarproduct in handen en een prima drummer, maar de snauwende hond aan de microfoon brengt geen diepgang omdat de vocale partijen te lang dezelfde tonaliteit aanhouden. Wanneer er een andere gevoelsmatige setting ingezet wordt, dan volgt hij vocaal hetzelfde pad maar zonder de diversiteit. En dat laat zich horen. Focussen op het gitaarwerk dus. Dat is op zich meer dan voeding genoeg voor een hap One Hour Hell, dat dan ook mag rekenen op een mooie score.

Score:

77/100

Label:

ViciSolum Productions, 2019

Tracklisting:

  1. A Violent Cancer
  2. Empty Eyes
  3. Hall Of A Thousand Minds
  4. Within
  5. Exit?
  6. Purge
  7. Ashes From A Last Breath
  8. Re-Saw
  9. Drivkraft

Line-up:

  • Krister “Spud” Andersen – Gitaar
  • Martin Ågren – Drums
  • Joakim Mikiver – Keel
  • Ludvig Ågren Hertz – Gitaar
  • Teddy Möller – Basgitaar

Links: