Omegaeternum – 1248

Geschreven door op 16-12-2024 om 23:04.

Volgens wikipedia is het volgende allemaal gebeurd in het gezegende jaar 1248. Lodewijk IX zendt André de Longjumeau uit vanuit Cyprus om op missie te vertrekken tegen de Mongolen. De Universiteit van Piacenza werd gesticht. Willem II van Holland begint de bouw van een nieuw kasteel in Den Haag, de huidige Ridderzaal en de stadsrechten van Zierikzee worden bevestigd en uitgebreid. Kijk weten jullie dat nu ook al weer. Ik ga er echter vanuit dat de Franse band Omegaeternum het zo wel niet heeft bedoeld.

Hun eerste werkstuk 1248 dat uitkomt via Ván Records draagt wel dit jaartal als titel maar wat het voor de bandleden betekent, is me toch een raadsel. In ieder geval is het duidelijk dat de muziek, de thematiek die al decades sluimert in de geesten van de leden, kon gekapteerd worden op een geluidsdrager door de enige echte Ludovic Tournier. Wie dat dan ook weer moge wezen. Mensen mogen zich aangesproken voelen om me persoonlijk te contacteren om wat meer achtergrond te geven bij het jaartal en de bovenstaande brave man. Vaak telt voor mij enkel de hoes, de teksten, de achtergrond van de bandleden en natuurlijk de muziek.

Ye Incantation komt helemaal vanuit de diepte, de ondergrond naar je toe geklommen. Het klinkt zo occult en ritualistisch als de pest maar naarmate het volume toeneemt, hoor je dat deze Franse vrienden houden van een blastfestijn gekoppeld aan wat experimentele hoeken en kanten. In dat opzicht klinkt deze band dan ook als een typische Ván recordsband. The Endless Quietus het tweede nummer vloeit automatisch voort uit bovenvermeld onderaards klankenpalet. Je proeft en smaakt de Franse school in elke riffpartij, elke maat en elke noot. De reutelende keelklanken van Sorghal die een licht verhalend karakter hebben, passen perfect net als de obscure keyboardpartijen die de achtergrond met een zwart gordijn draperen, eveneens. Hier en daar een snuifje dissonantie is ook kenmerkend voor dit type bands. Wat een gekkigheid halen de heren uit! Op het einde van het nummer voeren ze de snelheid zo op dat de bpm’s je om de horen vliegen, sterk!

Omega Aeternum want dat zullen wel de twee woorden zijn die in elkaar werden gevlochten om tot de bandnaam te komen, opent met robuust, groezelig en smerig gitaarspel het nummer The Devious Deceiver. Een slepend, sleurend nummer dat zich kenmerkt door erg verhalend getokkel en spookachtig keyboardspel dat komt opdoemen vanuit de nevelige achtergrond. Het heeft allemaal als doel dit veertien minuten durende Duivelse nummer goed te vullen.

Het basisfundament van de nummers bestaande uit bas en drum mag ook even tegen het licht gehouden worden me dunkt. Sistre bespeelt de potten, pannen, ketels en deksels op een zeer preciese wijze. Terwijl de gorgelende onderaardse pulserende baspartijen van Öberkommander666 goed weten waar ze hun goesting kunnen doen. Verder stel ik voor dat je een nummer als Echoes From The Depths eens grondige beluisterd al was het maar om wat ik hier boven schreef te kunnen bevestigen.

Dit Franse viertal van Omegaeternum komt met 1248. Een plaat die de Franse school alle eer aandoet en tegelijkertijd niet vergeet zijn ritualistische, occulte elementen naar voren te brengen.

Score:

80/100

Label:

Ván Records, 2024

Tracklisting:

  1. Ye Incantation
  2. The Endless Quietus
  3. The Devious Deciever
  4. 1248, The Symbols Swallower
  5. The Silent Tears Of The Stone Giant
  6. Echoes From The Depths
  7. My Inner Decline
  8. In Outerverse Slumber

Line-up:

  • Sistre – Drum
  • Arawn – Bas
  • Sorghal – Zang, gitaar, keyboard, samples
  • Öberkommander666 – Bas

Links: