Laat ik beginnen met een toepasselijk citaat: “My mom always said life was like a box of chocolates. You never know what you’re gonna get.”. En zo gaat het ook met het ontdekken van nieuwe bands en nieuwe releases: af en toe valt er eens iets moois uit de lucht. En dat hoeft dan niet altijd vernieuwend of wereldschokkend te zijn: gewoon een schijfje vol fijne muziek is ‘all you need’. Soms komt dat eens uit onverwachte hoek: Brazilië bijvoorbeeld. Op het eerste zicht niet de meest vanzelfsprekende locatie voor black metal, maar laten we vooral niet vergeten dat iconische bands als Sarcófago, Vulcano en Mystifier samen met hun bekende Scandinavische tijdgenoten aan de wieg stonden van de fameuze tweede golf (van black metal).
Wat hier voor ons ligt, is nieuw werk. Of laten we zeggen recent werk, want hoewel Oldlands pas het levenslicht zag in 2017, beschrijft het zichzelf als ‘Ancient Black Metal’, en heeft het geenszins de intentie om nieuw of modern te klinken. Mastermind Vox Morbidus (what’s in a name) heeft getracht om met Source of Eternal Darkness, het debutalbum van Oldlands, aansluiting te vinden met de dagen van weleer, die duistere jaren ’80 en ’90 waarin de zoektocht naar de bron van eeuwige duisternis, die black metal in feite is, een aanvang nam. De band heet dan ook niet voor niets Oldlands, natuurlijk. In deze context is het opvallend dat dit album, dat voor zover ik kan terugvinden enkel verkrijgbaar is als CD, ingedeeld is in twee delen, alsof het een LP was.
Het openingsnummer, Prayers for Nothing, werd reeds in 2017 uitgebracht als single (met die akelige non van The Conjuring op de cover) en valt vooral op door de prominente rol van de basgitaar in het tweede thema. Het akoestisch aanloopje roept de sfeer van A Fine Day to Die (Bathory) op. Wat volgt is een heel evenwichtig nummer dat overloopt van de creatieve ideeën: de basis wordt gevormd door een fijne dialoog tussen twee hoofdthema’s, waar dan ergens halfweg een derde en vierde melodie aan wordt toegevoegd. Er wordt naar hartenlust gespeeld met tempowisselingen en er is zelfs ruimte voor een passende gitaarsolo. Geen al te complexe of extreme toestanden (al zijn die vocalen best wel heel hoog en ijzig), maar alles is zo mooi in balans dat het een lust voor het oor is. Deze lijn wordt doorgetrokken in de volgende nummers, waardoor Source of Eternal Darkness een heel coherent, aangenaam geheel vormt. De uitzonderingen die de regel bevestigen zitten echter in het staartje: Obscuring my Thoughts zorgt voor het instrumentale rustmomentje, waarna het punkachtige The Chosen One en uitsmijter Metal Maldito (een Escaravelho do Diabo cover) de zaak afsluiten. Dat het geluid niet glashelder is, lijkt me een bewuste keuze, en het doet de muziek inderdaad wat ouder klinken.
Source of Eternal Darkness is een zeer verzorgde release en dat uit zich ook in het piekfijne artwork, waarop uiteraard alle noodzakelijke attributen te zien zijn: gotische letters, omgekeerde kruisen, de satanische geitenkop… Met een dergelijke albumtitel is het overigens ongewild komisch dat er gekozen is voor een witte (!) albumhoes, doch dit terzijde. Muzikaal is dit een stuk minder duister dan wat je zou afleiden uit de titel en de teksten (zwartgalligheid troef daar). Dit kleinood ademt wel heel duidelijk de sfeer van de oude Noorse meesters (er zijn duidelijk invloeden te horen van Transilvanian Hunger en De Mysteriis Dom Sathanas), maar de muziek die Oldlands brengt ligt anderzijds heel ver van de rauwe, ongepolijste pre-black van de illustere Braziliaanse voorouders die ik hierboven noemde. Daarvoor klinkt het allemaal net iets té mooi gestructureerd, té doordacht en eigenlijk ook té toegankelijk, maar dit bedoel ik zeker in positieve zin. Deze muziek zal je niet van je sokken blazen door geforceerde kunstgrepen, duizelingwekkende snelheden of stoer machtsvertoon. Het zal je wél aan je muziekinstallatie gekluisterd houden omdat de muziek nummer na nummer zo onweerstaanbaar boeiend (ik had bijna catchy geschreven…) blijft.
Als luistertip kan ik Field of Victory aanraden, al had ik eender welk nummer kunnen kiezen: het zijn stuk voor stuk hapklare smaakbommetjes, en je weet nooit welke verrassing er binnenin schuilt. Net als een doosje pralines dus.
Score:
86/100
Label:
Sangue Frio Records en Diabo Records, 2019
Tracklisting:
- Prayers for Nothing
- Rotten Nazarene
- Field of Victory
- I Just Want to Die
- The Real Face of Penury
- Obscuring my Thoughts
- The Chosen One
- Metal Maldito (Escaravelho do Diabo Tribute)
Line-up:
- Vox Morbidus – Stem, alle instrumenten
Links: