Old Man’s Child – Slaves of the World
Century Media, 2009
Bijna vier jaar hebben we moeten wachten op een vervolg van Vermin, de plaat die niet door alle liefhebbers van Old Man’s Child even enthousiast werd onthaald. Vooral de drumstijl van Reno Kiilerich kreeg veel kritiek, iets waar verstokte Dimmu Borgir-fans over kunnen meespreken na de tour van 2004-2005. Ook het rauwere karakter van de muziek werd niet door iedereen gewaardeerd. Slaves to the World biedt in dat laatste opzicht weinig veranderingen, want stilistisch gaat opperhoofd Galder verder op de ingeslagen weg.
Slaves of the World opent met het heftige titelnummer en laat meteen horen waar het op staat. Er wordt nog maar nauwelijks teruggegrepen naar het ietwat lichtvoetiger werk van de beginjaren. In de plaats daarvan krijgen we agressieve doch pakkende riffs voor onze kiezen. Old Man’s Child lijkt weer wat volwassener geworden, maar dat is ook logisch, we zijn immers alweer bij de zevende plaat aanbeland.
Verrassingen zijn er hoegenaamd niet. Nog steeds laveert Galder met groot gemak tussen black, thrash en heavy metal door. Wel is er deze keer duidelijk wat meer aandacht geschonken aan de vocalen. Die klinken nu toch heel wat geïnspireerder dan op de voorgaande platen. Productioneel hadden we al op Vermin een lichte wijziging met een wat rauwer geluid. Ook die lijn is doorgetrokken. Het drumgeluid is iets opener en dit keer komen ook de baspartijen iets meer naar de voorgrond.
Sessiedrummer voor de nieuwe plaat is de van Darkane (en inmiddels ook Pestilence) bekende Peter Wildoer. Zijn anders erg drukke stijl van spelen, lijkt hier wat te zijn ingetoomd. Anderzijds mept hij wel elk gaatje strak dicht en heeft hij schijnbaar geen enkele moeite met het complexere karakter van Slaves of the World. Zelf vind ik nog steeds dat Nicholas Barker en Gene Hoglan de beste prestaties hebben geleverd wat betreft drums op een Old Man’s Child plaat, maar dat zal uiteraard wel een kwestie van smaak zijn.
Slaves to the World biedt zoals gezegd weinig of geen verrassingen, maar hoeft kwalitatief zeker niet onder te doen voor de voorgangers. Wie al fan was, zal niet teleurgesteld worden. Mensen die zich in bovengenoemde beschrijving kunnen vinden, moeten Slaves of the World zeker even checken.
Tracklisting:
- Slaves of the World
- Saviours of Doom
- The Crimson Meadows
- Unholy Foreign Crusade
- Path of Destruction
- The Spawn of Lost Creation
- On the Devil’s Throne
- Ferden Mot Fienden’s Land
- Servants of Satan’s Monastery
Line-up:
- Galder – Vocals, Guitars, Bass, Keyboards
- Peter Wildoer – drums
Links: