Oké, die zag ik niet aankomen. En blijkbaar is hij al twee maanden uit ook. De nieuwe Ofermod. Na het misbaksel Thaumiel uit 2012 heb ik de Zweedse band in het verdomhoekje geplaatst en op die manier ook de EP Serpents Dance uit 2014 gemist, blijkbaar. Het was me allemaal te veel in 2008, wellicht door de te hoge verwachtingen die de band zichzelf aangedaan had met zijn debuut-EP Mystérion Tés Anomias uit 1998. Maar goed, er is dus een nieuwe langspeler.
Ofermod is van geluid veranderd, van uitvoering, van look en feel. De Mayhem-stijl veranderde in makke, orthodoxe black… en is verworden tot een blend van Noorse black (denk aan Nidingr) en Dissection melo-black, in de beste zin van het woord. En ja, het resultaat is behoorlijk goed. De stuwende snelheid is terug (drummer Simon Samuelsson is niet de meest strakke van de bende, maar wel één van de meest intense), de beklijvende riffs met een inhalend karakter ook. De Dissection-melodieusiteit (op het randje van Dark Funeral, moet ik er wel bij vertellen) is van hoog niveau , net als de herkenbare vocale stijl van Mika Hakola die onveranderd gebleven is. Verschillende nummers op deze plaat zijn dusdanig memorabel dat je na enkele luisterbeurten al weet in welke volgorde ze komen, altijd een goed teken.
Ofermod is terug. Hoezee. Vertel het voort.
A-Thele-Ber-Abeu! Lepaca Pakerbeth! Lepaca Set!
A-Thele-Ber-Abeu! Lepaca Pakerbeth! Lepaca Set!
Zeg dat ik het gezegd heb!
Score:
84/100
Tracklisting:
- The Alpha of the Antichrist
- The Awakening
- Smaiut N Set
- Sol Nox
- Sun of Dead Seasons
- El-Ehra – The Thistle Creed
- To Dare the Tower
Line-up:
- Mika Hakola – Gitaar, Zang
- R. Fjäll – Bas
- S. Samuelsson – Drums
- J. Kvarnbrink – Gitaar, Zang
Links: