October Tide – A Thin Shell
Candlelight Records, 2010
Als ik aan het begin van het jaar een lijstje had moeten maken met albums waar ik echt niet op gerekend had dan zou October Tide zeker ergens in de bovenste regionen te vinden zijn geweest. Het is al erg lang geleden dat de band werd opgezet als een soort bij-project van Katatonia-leden toen de band de stijl plotseling drastisch veranderde van de mid-tempo death/doom metal naar het soort depressieve rock die ze tot op heden nog steeds spelen. Om nog steeds een uitlaatklep in de hardere desolate muziek te hebben, werd October Tide opgericht, oorspronkelijk met Jonas Renkse als vocalist. De band leverde het atmosferische Rain Without End af dat bol stond van de melancholieke melodieën onder andere opgeleukt met violen.
Opvolger Grey Dawn had al een stuk agressievere sfeer zonder dat de doomwortels vergeten werden, maar onder andere door het rekruteren van een nieuwe zanger en het grotendeels weglaten van de atmosferische elementen kreeg de band een sterk venijnig tintje. Daarna verdween het project naar de achtergrond door het grote succes van Katatonia en waarschijnlijk ook mede omdat Renkse de bas op zich zou nemen bij Bloodbath. Hij maakt dan nu inmiddels ook geen deel meer uit van het gezelschap dat het nieuwe schijfje heeft gevuld. Maar de band is dus inmiddels terug, het vertrek van Fredrik Normann bij Katatonia heeft als positief effect dat er ruimte is om een nieuwe plaat te maken. Inmiddels heeft de band dus weer een geheel nieuwe samenstelling met Tobias Netzell achter de microfoon die we onder andere kennen van In Mourning.
Deze hele bevalling gehad hebbende, kunnen we het nu eindelijk gaan hebben over de muziek. Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen, het niveau van het oudere werk wordt niet echt gehaald. Daarvoor zijn de nummers allemaal net iets te monotoon. Toch is het wel erg genietbaar maar dat komt mede omdat het lijkt alsof de afgelopen elf jaar er helemaal niks veranderd is. De gitaarsound is nagenoeg hetzelfde gebleven, de sfeer is typisch October Tide en de drums zijn (jammer genoeg) nog altijd even rechttoe rechtaan.
Natuurlijk staat de band bol van de ervaring en weten de heren hoe een plaat moet klinken, dus alles is strak ingespeeld en ook de productie is tiptop in orde. Hier en daar zijn er wat vreemde psychedelische gitaareffecten gebruikt om toch een soort afwisseling te forceren maar dit is nog niet voldoende om alle nummers van een eigen karakter te voorzien. Juweeltjes zijn zeker te vinden, luister maar eens naar de opener, A Custodian Of Science, die mede door een sterk thema en prachtige wisselingen in de akkoorden en heftige grunts gecombineerd met screams wél een sterk eigen karakter heeft. Daarnaast is het op het gebied van contrasten in sfeer het sterkste nummer van de plaat. Ook afsluiter Scorned verdient een speciale vermelding vanwege de sterke dissonanten waardoor dit nummer een extremer karakter krijgt in verhouding tot de rest.
Maar toch, waar het oudere werk vrijwel zonder uitzondering wist te overtuigen is dit van een net iets lager niveau. Het is niet de comeback waar ik op gehoopt had. Mocht je een fanatiek fan zijn van het oudere werk van Katatonia en bands als Rapture dan raad ik je alsnog van harte aan dit je er niet van te laten weerhouden om deze plaat eens op te snorren. Desondanks, als je nog niet bekend bent met het werk van deze heren kun je beter eerst eens naar Grey Dawn luisteren. Best leuk, geen verplichte kost.
Tracklisting:
- A Custodian Of Science
- Deplorable Request
- The Nighttime Project
- Blackness Devours
- The Dividing Line
- Fragile
- Scorned
Line-up:
- Tobias Netzell – Zang
- Fredrik Normann – Gitaar
- Emil Alstermark – Gitaar
- Robin Bergh – Drums
- Jonas Kjellgren – Bass
Links: