Nothgard – Malady X

Geschreven door op 11-11-2018 om 22:59.

Nog nooit heb ik van deze band gehoord en dan bracht ik het onlangs ook nog in de war met Northward (rockband met Floor Jansen). Man, could I have been more wrong! Het Duitse Nothgard is namelijk een epic melodic deathmetalband en van dat genre ben ik vaak wel gecharmeerd.

Ik ben dan ook maar gauw de biografie van de mannen gaan lezen om zo meer over hen en de muziek te weten te komen. Zij omschrijven hun muziek als spannende composities met pakkende hoeken en dat zonder de technische kant te verliezen. Opgericht in 2008 en met drie albums in het portfolio brengen zij dit jaar nummer vier: Malady X. Op dit album leveren ook verschillende gastartiesten een bijdrage, bijvoorbeeld Noora Louhimo (Battle Beast) en Veli-Matti Kananen (Kalmah), maar ook Jen Majura (Evanescence). Het eindproduct is gemixt door metalguru Jens Bogren (onder andere bekend van het mixen van Amon Amarth, Kreator en Arch Enemy).

Gelijk bij de intro komt het woord ‘episch’ al tot zijn recht. Bombastisch, theatraal en een duistere atmosfeer voeren hier de toon. De titeltrack windt er ook geen doekjes om en gooit er een hoop melodische en technische hoogstandjes uit. Zanger Dom heeft ook een zeer aangename deathgrowl en plaatst goed zijn partijen over de melodieën heen. Het refrein doet mij echter denken aan een themalied van een serie (?). Geen idee wat ik hier van moet vinden…wat vinden jullie?

Eén ding wordt al wel gauw duidelijk: dit zijn doorgewinterde en kundige muzikanten! Stevige en complexe riffs, brutale gitaarsolo’s waar mijn vingers al zeer van gaan doen als ik mij inbeeld hoe dit gespeeld wordt op de frets en de drummer die zijn partijen dusdanig heeft geschreven dat de accenten op de cymbalen de gitaren volgen en de snare- en kickdrum de fundering leggen met de basgitaar. Ook de orkestratie is tactisch geplaatst op het album en vult de leegtes in de melodie mooi op.

Wat voor conclusie kan ik hier nog meer uit trekken? Nou, bij nagenoeg alle nummers denk ik aan de muziek van Children of Bodom, soms zelfs aan Arch Enemy en ook aan het recentere werk van Ensiferum. Best kans dat hier veel van de invloeden van Nothgard vandaan komen? Zij doen hier zelf geen boek over open, dus het blijft gissen. Verder zijn er een hele hoop memorabele riffs en solo’s aanwezig op het album, te veel zelfs. Als gevolg blijven geen van de nummers echt hangen: er gebeurt te veel om te kunnen absorberen.

Als ik de nummers individueel bekijk, dan zijn Epitaph, Serpent Hollow en Fall of an Empire en het instrumentale Black Horizon mijn favorieten. Bij de eerste drie genoemde nummers is de epische en melodische kant goed gemixt met een potje stevige death metal en vind je geen ‘cheesy’ refreinen terug. De laatstgenoemde track is de outro van het drie kwartier durende album en heeft een enorm pakkende atmosfeer.

Malady X is het best te omschrijven als een stevige fundering in het epic melodeathgenre, maar door de gigantische hoeveelheid aan memorabele riffs en momenten mist het de overtuiging om in dit genre een waardige claim op ‘de troon’ te kunnen doen.

Score:

77/100

Label:

Metal Blade Records, 2018

Tracklisting:

  1. Voyage to Decay
  2. Malady X
  3. Shades of War
  4. Guardians of Sanity
  5. Epitaph
  6. Deamonium I
  7. Serpent Hollow
  8. Devil Will Know
  9. Fall of an Empire
  10. Herald of Death
  11. Black Horizon

Line-up:

  • Dom R. Crey – zang, gitaar, keyboard, orkestratie
  • Skaahl – gitaar
  • Nico Kolja – basgitaar, zang
  • Felix Indra – drums

Links: