North Side Kings – Suburban Royalty
I Scream Records, 2009
North Side Kings dankt 90% van zijn naamsbekendheid aan het feit dat zanger Danny Marianinho een paar jaar terug Glenn Danzig met één hoekslag knock out sloeg backstage, 2% aan diezelfde zanger zijn bijdrages bij Soulfly en 2% omwille van het feit dat diezelfde frontman zijn huis is afgefikt een paar maanden geleden (Danzig’s revenge?). Hardcore, “caveman friendly”, in your face bitch!
Muzikaal is het puur entertainment. Het is zodanig ‘tough’ dat het hilarisch wordt. De groepsnaam scanderen om een cd te openen? Man, ik krijg heimwee naar Body Count!
Is dit echt serieus gemeend allemaal? Hoe wat, emo’s zijn dood toch?
Is de politie echt nog the evil bad guy? This is our neighborhood? Hip hoppende hardcore groove?
Zijn dit Stuck Mojo-fans? Oké, oké, dit klinkt met momenten beestig grof en wild, met een Pro-Pain-attitude en sound, maar echt overtuigend en geloofwaardig is het mijns inziens nooit. I love my gangsta bitch, I’m fuckin with a gangsta bitch, she’s nothin but a gangsta bitch… Je hoort het, pure fijnzinnigheid. En ja, het is de bedoeling. Dit genre heet namelijk thugcore. Thugcore-adepten zien er uit als rappers (autokentekens rond de nek, pamperbroeken, lege portefeuilles met kettingen tot op de grond, piratensjaaltjes – denk aan Shining), … en ze slaan doelbewust mensen tegen de grond (Glenn Danzig bijvoorbeeld), meestal in de pit.
Hondsbrutaal, kwaadaardig bijna. Niet de doorsnee tuff-guys dus, deze gasten menen het. En ja, het klopt, punk en hardcore wordt steeds meer geïnfiltreerd door bleeding hearts en wereldverbeteraars, terwijl het eigenlijk als fuck off bedoeld was. De Joan Jett-cover Bad Reputation is in dit geval een prima keuze. Jammer dat ze muzikaal uit de toon valt met een punky vibe, ten opzichte van de andere simpele soms saaie nummers vol geschreeuw en opgefokt geroep over de microfoon heen.
Conclusie. Als persoon met een voorkeur voor metalsound wordt je hier op je wenken bediend. Pro-Pain-fans, zelfs Hatebreed-fans kunnen hier qua sound wat mee aanvangen. Hardcore heeft natuurlijk meer aspecten. Persoonlijk vind ik dit plaatje er een beetje over, en het heeft (voor zover ik kan zien) nergens een knipoog dat er enige vorm van zelfrelativering of ironie aanwezig is (behalve bij de line-up dan). En ja, terwijl iedereen wegloopt met een hiphoppende Danny Diablo of Necro, lijkt het voor een hardcoreband blijkbaar niet zo eenvoudig om als thugs te overtuigen.
Voordeel van de twijfel?
Tracklisting:
- Giving Emo Kids Something To Really Cry About
- This Means War
- My Sins
- Street Trash
- Downtown At The Bar
- Hustle Don’t Stop (Blood Money Anthem)
- When Push Comes To Shove
- Step Aside
- Nice Girls Finish Last
- Organizing Our Neighborhood
- Thugcore
- Bad Reputation (Joan Jett-cover)
- The Bearer Of Bad News
- K.I.N.G.
- Among The Living (Anthrax-Cover)
Line-up:
- Danny – Hoagie Eater And Bar Brawler
- Jason – The NiceGuy Seriously
- Tom – Being Quieter And The Older Fella
- Luke – Punk Rocker And Pirate
- Ryan – Record Collector And Metal Guy
Links: