Noneuclid – Metatheosis
Blood Music, 2014
Noneuclid keert na acht jaar weer terug met nieuw materiaal in de vorm van Metatheosis. Nieuw is een relatief begrip in deze zin, want de songs zijn al in 2007 opgenomen, maar hebben een tijd op de plank gelegen. Het verraste me om te lezen in de biografie dat de band jaren lang geen platencontract kon krijgen aangezien de leden uit onder andere Dark Fortress, Triptykon en Obscura komen, allemaal grote bands. Na het beluisteren van deze plaat snapte ik beter waarom het een tijd heeft geduurd.
Het ligt zeker niet aan het songmateriaal, maar Metatheosis is een hele complexe en veelzijdige plaat die een klein publiek zal aanspreken. De muzikanten op deze plaat hebben zichzelf uitgedaagd, ze gaan tot het uiterste. De hoofdmoot van Metatheosis is technische en tegendraadse thrashmetal met riffs die zich in de stijl van bands als Voivod en Coroner bevinden, kronkelend en vervreemdend met het fantastische basspel van Linus Klausenitzer, al worden retestrakke en snelle Slayer-riffs ook niet geschuwd. Bruce moet zanglijnen neerzetten en zich een weg banen door het instrumentale geweld, geen makkelijke taak. Zijn rauwe cleane vocalen passen voor het grootste gedeelte goed bij het album, maar er zijn ook genoeg stukken waarop een zanglijn net iets teveel van het goede is. Wanneer Bruce wat meer drama in zijn vocalen brengt klinkt hij behoorlijk als Devin Townsend, de grunts worden door gitarist Morean (ook bekend als zanger van Dark Fortress) gedaan in de deathmetalachtige stukken.
Noneuclid gaat ook de doomkant op met tracks als Buried Forever en The Black Plague of the Soul, laatstgenoemde zou zo op een plaat van Triptykon kunnen staan met zijn logge en doordringende riff. Across the Mist of Broken Glass heeft juist veel progressieve rockinvloeden in zich, maar vooral in het drieluik Into The Light en None So Lucid worden alle artistieke remmen losgegooid. De drumpartijen van Seraph zijn in het eerste deel van Into The Light heel erg percussief en volgen een eigen weg terwijl het gitaarwerk zich flink buiten het metalspectrum afspeelt met avant-gardistische partijen. None So Lucid is het meest verknipte en experimentele stuk van Metatheosis en werd speciaal geschreven voor een klassieke uitvoering in Den Haag, Morean (Florian Magnus Maier) is namelijk klassiek geschoold en heeft veel connecties in die wereld als componist. Aan het begin wordt er hortend en stotend gespeeld, maar in de vijfde minuut komt er een ronduit desoriënterende passage langs waarbij Seraph constant versnelt en vertraagt in zijn blastbeats terwijl de gitaren en bas in een ander tempo spelen en de zanglijnen ook weer heel anders gefraseerd zijn. Uiteindelijk ontaard deze compositie in een chaotische stortvloed van noten om te eindigen met een lang sfeerstuk met diepe cleane vocalen en getormenteerde schreeuwen. Een raar einde van een toch niet al te alledaagse plaat.
Het musiceren op deze plaat is van een ontzettend hoog niveau met duizelingwekkende tempowisselingen en spannende songstructuren. Ik ben alleen niet echt kapot van de vocalen van Bruce, maar dat is meer smaak aangezien ze goed uitgevoerd zijn, Morean zal op de derde plaat volledig de vocalen voor zijn rekening nemen. Ook zijn er passages in deze plaat die net iets te chaotisch zijn, maar Metatheosis is een thrashmetalplaat die ontzettend verfrissend is en veel invloeden uit andere subgenres pakt en die vaak succesvol plaatst met veel durf. Een speciale luisterervaring.
Tracklisting:
- Paranoid Alkaloid
- Cult of One
- Buried Forever
- Across the Mist of Broken Glass
- Into the Light, Pt. I
- Into the Light, Pt. II
- Into the Light, Pt. III
- The Black Plague of the Soul
- To the Zombievores
- None So Lucid
Line-up:
- Bruce – Zang
- Morean – Gitaar, Zang
- V. Santura – Gitaar
- Linus Klausenitzer – Bas
- Seraph – Drums
Links: