‘Interessant’ was de eerste gedachte die in mij opkwam toen ik deze bandnaam en het album zag. Ruwweg vertaald vanuit het Latijn is de bandnaam gelijk aan de titel van het album. Het Duitse Non Est Deus komt dit jaar met de opvolger van The Last Supper, het album met een duidelijke titel: There Is No God.
Er is maar bar weinig bekend over deze blackmetalband. Zijn enige webpagina is een Bandcamp-pagina. Er is geen Facebook, geen MySpace, geen Twitter en ook op verschillende muziekarchieven is er maar weinig te vinden. Ook heeft hij de line-up van de band verzwegen voor het grote publiek. Wat wel duidelijk is, is zijn boodschap tegenover religie. Dit doet hij door (op een soms grappige manier) een serieus en tragisch onderwerp aan te snijden. De biografie over het album is echter bloedserieus en er wordt gebruikgemaakt van krachtige woorden. Een citaat luidt:
“To extinct religion. Nothing but a illness within the human mind. The reason for millions to die. The reason for millions to suffer. Remotely controlled robots. Lead by words written thousand years ago. It is the poison, that infected society. It has to be exhausted before it’s to late. And just another scream into deaf ears.”
Dat lijkt mij duidelijk. Maar hoe vertaalt dit zich dan in de muziek? Nou ja, wat kan ik zeggen? Erg interessant! Opener Poisonous Words begint met een pianostuk en een gesproken woord. Het geluid klinkt alsof dit door een grammofoon wordt afgespeeld. Dat maakt het erg karakteristiek. Een kleine minuut verder beginnen de instrumenten en de zang op het hoogste tempo. Licht melodische doch brute riffs en een megasnelle drumpartij bereikt mijn gehoor en de klank draagt een hoop melancholie. De zang is genadeloos ruig en rauw en voelt enigszins geladen. Jeetje, wat imponerend!
Daarmee heb ik gelijk de kern van het album te pakken: het voelt alsof het geschreven is met een bepaalde levenservaring en een bepaalde pijn. Alsof een gebeurtenis uit het verleden en/of heden de inspiratie van de muziek heeft verzorgd. Dit vertaalt zich in een klank van pure wanhoop, melancholie en een haast woedende, maar ook verdrietige atmosfeer.
Hoewel ik de teksten niet heel goed meekrijg, heb ik toch een licht ongemakkelijk gevoel meegekregen tijdens het luisteren van deze plaat. Vertaal ik dit dan naar de boodschap die de band wil overdragen, dan voelt het haast alsof het mij doet beseffen wat voor kwaad religie heeft aangericht en kan aanrichten. En toch weet Non Est Deuseen een stukje humor erin te gooien zo halverwege de plaat en in de laatste track. Knap gedaan! Muzikaal zit het ook prima in elkaar. De composities zijn interessant, dynamisch en de transities in de verschillende tempo’s en riffs zijn subtiel in elkaar gevlochten.
Ik heb geen idee wie deze anonieme Duitsers zijn, want dat wordt op alle media verborgen. Misschien is dat vanwege de nogal resolute boodschap die men uitdraagt. Desondanks hou ik wel van hun minimalistische aanpak: no bullshit, just music and a clear message for all!
Score:
75/100
Label:
Eigen Beheer, 2019
Tracklisting:
- Poisonous Words
- Fuckfest of Blood
- Coffin of Shattered Dreams
- Hobsons Choice
- Godless
Line-up:
- ?
Links: