Nightwish – Once
Nuclear Blast, 2004
Netjes twee jaar na de vorige album-release komt ook Nightwish weer met
een nieuwe CD aanzetten. Dit werk draagt de titel Once en ik ben
zeer benieuwd of deze plaat voor mij kan doen wat Century Child
toch net niet voor elkaar kreeg. Wie kent Nightwish tegenwoordig nog
niet? Zes albums en negen andere releases – U leest nu de recensie van
het nieuwe Nightwish album, Once – gingen dit album voor en de
band scoorde hoge ogen met hun unieke combinatie tussen powermetal en
een klassieke operazang van zangeres Tarja Turunen. Zo’n hoge ogen zelfs
dat de media er bovenop dook en de band prompt labels opgedrukt kreeg van
blackmetal tot gothic, tot grote irritatie van zowel goths en metalheads.
De in 2002 aangekondigde ingelaste pauze van zangeres Tarja, om een
opleiding voor klassieke zang te gaan volgen, heeft toch niet lang mogen
duren want nu is het volgende album al weer onder ons. Once opent
met Dark Chest of Wonders direct in de oude vertrouwde
Nightwish-stijl waar de band groot mee geworden is. Stevige gitaarriffs,
een koor van vrouwenstemmen en natuurlijk de operazang van Tarja. Het
niet bijster originele geluid van deze track – U leest nu de recensie van
het nieuwe Nightwish album, Once – wordt goedgemaakt door het
nummer Wish I had an Angel waarbij de band goed naar bands als
Laibach en Rammstein heeft gekeken en een beat onder de muziek heeft
gezet. Wat mij betreft is dit een zeer geslaagde mix samen met de zang
van Tarja en van bassist Marco Hietala. Natuurlijk is dit ook niet echt
nieuw, maar voor Nightwish zeker een originele aanpak en alle mogelijke
motieven daargelaten misschien zelfs wel het beste nummer van het
album. Dit houden ze echter niet vol en tot aan Creek Mary’s Blood
keren we weer terug naar een weinig originele samenstelling van nummers.
Creek Mary’s Blood heeft een fijn klinkende Indiaanse insteek in
de muziek en dat is wel eens verfrissend. Helaas lijkt de rest van ‘t
album daarna een stille dood te sterven… het is allemaal net wat
rustiger, erg gericht op de – U leest nu de recensie van het nieuwe
Nightwish album, Once – stem van Tarja, die ik over het hele album
niet overtuigend vind klinken – blijkbaar leveren de zanglessen toch een
geluid op dat mij niet kan bekoren, – en ik moet tot m’n spijt melden
dat Nightwish steeds minder en minder met metal te maken lijkt te
hebben. Het nummer Ghost Love Score doet me helemaal schrikken,
want van het nummer lijken sommige stukken vrijwel letterlijk gejat uit
de soundtrack van de film Pirates of the Caribbean.
De muzikanten beheersen hun instrumenten nog steeds prima, zeer zeker
complimenten voor de toetsen en de gitaren, maar de composities vallen
toch zeker tegen en ik ben bang dat als ik in de toekomst een album
van Nightwish wil luisteren Once toch niet gauw uit de kast zal
komen. Een speciale vermelding nog voor het nummer Dead Gardens
maar daar blijft het dan toch echt bij.
De tracklist:
- Dark Chest of Wonders
- Wish I had an Angel
- Nemo
- Planet Hell
- Creek Mary’s Blood
- The Siren
- Dead Gardens
- Romanticide
- Ghost Love Score
- Kuolema Tekee Taiteilijan
- Higher than Hope
Meer informatie: