Nightmare – The Aftermath
AFM Records, 2014
Negende album al, voor de veteranenband Nightmare, die al heavy/powermetal maakte toen Hitler in Parijs langs de boulevards flaneerde. Veel traditioneler vind je een heavy/powermetalband niet, zonder achtergrondinformatie zou je dit Nightmare zelfs in Duitsland gaan plaatsen qua oorsprong. Ook The Aftermath kun je in die context plaatsen trouwens.
Waar mag je naar uitkijken als je dit The Aftermath aan het binnenhalen bent? Eerst en vooral het prima krachtvoer, de riffs die gelukkig een grote rol toebedeeld kregen. In het melodische gitaarwerk herken ik Artillery, wanneer de refreinen er aan komen dan is het Nuclear Blast-mainstreammetal die je tegenwoordig zowel in Scandinavische melometal als bij de traditionele powermetalbands als bij US powermetalbands in het kielzog van Iced Earth hoort. Een driftiger versie van Jugulator met meer scherpe kantjes en meer kinetische energie.
Er staan enkele genietbare nummers op The Aftermath zoals Necromancer en Ghost In The Mirror, die vooral door de prima hoofdriff blijven hangen. Vocaal is het niet uitzonderlijk sterk, ook tekstueel niet, en qua melodieën is het ook niet bepaald memorabel. Nightmare blijft op het zelfde niveau doordoen en zal dan wellicht ook blijven doen tot in de kist/het crematorium. Er zijn slechtere manieren om je dagen te vullen.
Tracklisting:
- The Aftermath (Intro)
- Bringers of a No Man’s Land
- Forbidden Tribe
- Necromancer
- Invoking Demons
- I Am Immortal
- Digital DNA
- Ghost in the Mirror
- The Bridge Is Burning
- Mission for God
- Alone in the Distance
Line-up:
- Jo Amore – Zang
- Matt Asselberghs – Gitaar
- Franck Milleliri – Gitaar
- David Amore – Drums
- Yves Campion – Bas
Links: