Het debuut van Next To None liet horen dat deze band uit getalenteerde muzikanten bestaat, maar had te lijden onder matige nummers, matige zang en een futloze productie. Met een tweede plaat viel er dus genoeg terrein te winnen en de band heeft op opvolger Phases duidelijk stappen gemaakt.
Op deze nieuwe plaat mengt Next To None invloeden van Slipknot, Lamb Of God, Between the Buried and Me en Dream Theater tot een soort progressieve metalcore en doet dat een stuk overtuigender dan op het debuut. De nummers zitten over het algemeen beter in elkaar en de productie klinkt dit keer als een klok. Het grootste manco blijft echter de zang.
Zanger Thomas Cuce is absoluut gegroeid als zanger, maar de cleane zang klinkt nog steeds wat onzeker en lijkt in de studio wat rechtgetrokken. Zijn grunts klinken echter al stukken beter. Instrumentaal valt er daarentegen genoeg te genieten, met name dankzij de nieuwe gitarist Derrick Schneider, die een verrijking voor de band is.
Max Portnoy en Thomas Cuce zijn samen verantwoordelijk voor de composities, die, zoals gezegd, beter in elkaar zitten dan het debuut. Valkuil is nog wel dat het lijkt alsof de heren het zichzelf af en toe moeilijker willen maken dan nodig is voor de nummers, waardoor met name de langere composities nog wat fragmentarisch klinken. Het bijna twintig minuten durende The Wanderer is hier een lichtend voorbeeld van.
Samenvattend: de heren van Next To None laten horen dat ze een enorme ontwikkeling doormaken. Dat resulteert in een prima album, dat echter met wat meer focus op de composities (in plaats van complexiteit) en betere zang nog veel beter had kunnen zijn. Wellicht maken ze die laatste stappen op hun derde album.
Score:
71/100
Label:
InsideOut music, 2017
Tracklisting:
- 13
- Answer Me
- The Apple
- Beg
- Alone
- Kek
- Clarity
- Pause
- Mr. Mime
- Isolation
- Denia
- The Wanderer
Line-up:
- Max Portnoy – Drums
- Thomas Cuce – Zang, Keyboards
- Derrick Schneider – Gitaar
- Kris Rank – Bas
Links: