Neurotech aka de Sloveen Wulf, is stilaan een icoon aan het worden voor ondergetekende. Hij houdt quasi op zijn eentje mijn liefde voor industrial (metal) staande, haalde in 2021 mijn jaarlijst met het fantastische Solace (hier lezen) en brengt regelmatig nieuw materiaal uit. Tussen alle black (en een deel death) metal door zuigt hij mij naar binnen in zijn fantasie wereld vol sci-fi en futuristische spielerei. Nu heeft de beste man vier nieuwe nummers in een album gepropt, vier nummers, elk tien minuten lange epische symfonieën – de titels geven het al weg – die puur instrumentaal van aard zijn. Ver weg van onze aarde weliswaar.
Het laat zich dan wel in de volledige kosmos afspelen, Neurotech haalde de sfeerelementen uit alle werelddelen. De verschillende strijkers bestrijken alle continenten met hun afkomst, hetzelfde geldt voor de akoestische elementen. De focus ligt echter op opwindende electro/EBM/electro-metal. De nummers zitten opnieuw bijzonder avontuurlijk in elkaar, soms waan je je in een uiterst geavanceerde gamesimulator waarin je planeten beschermt tegen alien invaders, waarin je op zoek moet gaan naar “spices”, waarin je vecht tegen space madness en existentiële crisissen. Het komt allemaal op je af in een hoog tempo, met strak dreunende dubbele bassen, vingervlugge keys, Dimmu Borgir-koperblazers, technische trance toetsen en natuurlijk ook de hakkende gitaren. Dat alles op extreem sfeervolle symfonische golven met grandeur, het bombastische orkest bevindt zich rondomrond de luisteraar, continu. Wat mij uitermate bevalt (en hopelijk jullie ook) is het feit dat de digitale gitaren bijzonder ronkend en abrasief in de mix zijn gezet. Aërodynamisch en kortgeknipt, maar tegelijkertijd ook groovend en voorzien van verval. En tussendoor zijn er de momenten van temporisering, ambient en (neo)-klassieke of akoestische orkestraties.
Deze vier nummers zijn niet minder dan een emotionele rollercoaster in de ruimte, vol digitale metal. De soundtrack om je dag mee te beginnen als de zon opkomt en je begint met vijf minuten achterstand om tijdig op je werkplaats te raken. Ik ben opnieuw betoverd door de snelheid, de zalige melodielijnen, het game-gehalte van de muziek, de stacatto productie, de orkestraties en de fantastische digitale riffs. Als dit de toekomst zou zijn van metal, dan was ik een (nog) gelukkig(er) man. Veertig minuten is echt niet zo lang, geef ze dus allemaal een kans, alle nummers van dit Symphonies II en laat me weten wat jouw favoriete track is. Zeker als je liefhebber bent van electrometal, cybermetal, chiptune, synthwave of Sega/Nintento tunes uit de jaren ’80-’90.
Trouwens, mijn favoriet is The Messianic Symphony.
Score:
91/100
Label:
Eigen Beheer, 2022
Tracklisting:
1. The Prophetic Symphony
2. The Seraphic Symphony
3. The Draconic Symphony
4. The Messianic Symphony
Line-up:
- Wulf – Alles
Links: