Nekrovault – Totenzug: Festering Peregrination

Nekrovault brengt een plaat uit via Ván Records. Uw (denkbeeldige) penis is erect, en zo is de mijne. Nu was de EP Obscure uit 2018, die aan deze langspeler voorafging, niet echt boeiend. Als ik me op Mayhem wil aftrekken, dan ga ik wel naar Mayhem. Maar iedereen verdient een tweede kans, ook Nekrovault. Het is het debuutalbum voor de band. De Duitse band houdt van (old school) death metal, maar dan de pikzwarte variant. Blackmetalriffs op een bodem van deathmetaldrums en zware grunts staan op de kaart.

De band heeft op dit album een eigen gezicht gekregen. In dat gezicht zijn de invloeden van Arkhon Infaustus, Deathspell Omega, Belphegor en The Ruins of Beverast (Exuvia vooral) te zien. De productie is drukkend en zwaar, maar niet commercieel of underground. Het is de occulte zwartmakerij waar Ván Records om bekend staat. En laat ik gelijk maar duidelijk zijn: Totenzug: Festering Peregnation solliciteert hier gewoon naar de jaarlijst. Wie ben ik om de band dat te ontzeggen?

Het titelnummer start met een daadwerkelijk onheilspellend intro. Natuurlijk heeft u dat al duizend keer gelezen, maar zelden is dat waar. Meestal is het intro een soort neuspeutermoment uit de categorie ‘Het hoort er nou eenmaal bij’. Dat is hier niet het geval. De sfeer zit er gelijk lekker in. Alle muzikanten krijgen de ruimte om hun kwaliteiten te laten horen. Het is geen dom gerag hier. De drummer vindt creatieve manieren om de kwaadaardig dominerende gitaarlijnen te blijven volgen. Vocaal wordt het alleen maar onderstreept. Er wordt gebruld en gekraaid op haast rituele wijze. Iedereen speelt ten dienste van de muziek, niet om zo hard mogelijk zijn eigen gram te halen. Zeer overtuigend hoe men hier te werk gaat.

Sepulkrator stampt als een olifant door de boxen. Belphegor zit erin, maar dan een stuk minder commercieel. Nekrovault levert het duivelse werk een stuk trager af. Een blastbeat op zijn tijd behoort tot het repertoire, maar alleen als het echt moet. De muziek zit vol met verschillende lagen, maar wel ten dienste van het einddoel. De band klinkt vooral zwaar en occult. Na de kleine pauze van Serpentrance is daar Basilisk Fumes. Wat start als zware en trage old school death metal evolueert langzaam maar zeker tot een opgefokte bezwering. Wat dacht je van de opvallende melodieuze opleving op Eremitorium? Een bescheiden solo antwoordt hier perfect aan de sfeer, maar verrast ook. Zo klinkt de band ineens een stuk meer lichtvoetig. Vervolgens zoekt de band manieren om deze lijn voort te zetten, en mondt uit in een racend stuk waarbij de harmonieën je tegemoet vliegen. Het is bijna Göteborg wat we hier ineens horen.

Aangenaam verrast ben ik door dit debuut. Een lomp misbaksel waar je ‘u’ tegen zegt. Een heel aantal verschillende invalshoeken komt langs, dus verwacht veel afwisseling en verrassingen. De ene keer is het meer death metal, de andere keer zitten we bijna tegen doom aan. Dit kan ook een zwakte zijn, wanneer de nummers onderling wat té verschillend zijn. Het is niet de techniciteit, maar vooral de organisch klinkende songwriting, creativiteit en sfeer waarmee de band overtuigt. Zie het als een goed gelukte mix van black- en old school death metal. Creatief, zwaar en occult; trek Totenzug: Festering Pergenation als een warme deken over je koude, door thuisisolatie getergde lijfje. We gaan er allemaal aan, en dit is de soundtrack.

Score:

88/100

Label:

Ván Records, 2020

Tracklisting:

1. Totenzug – Funereal Hillscapes
2. Sepulkrator
3. Psychomanteum – Luminous Flames
4. Pallid Eyes
5. Serpentrance
6. Basilisk Fumes
7. Eremitorium

Line-up:

Links:

• Nekrovault Facebook
• Ván Records