Necrophobic – Death to All
Regain Records, 2009
Ja, Necrophobic. Meteen discussie. Het zal wel weer van hetzelfde laken een broek zijn zeker? Zowel de anti’s als de fanatici hebben er een uitgesproken mening over. De line-up is, eerlijk is eerlijk, vrij indrukwekkend. Ja hoor, bovengemiddeld zijn ze zeker, dit typisch Zweedse gezelschap. Black, death, thrash, melodie, de ganse santeboetiek bij elkaar. Het vorige album Hrimthursum, het klonk als zattemansgelal, was memorabel. Hoeveel malen ik niet mee gescandeerd heb met refreinen als I strike with wrath en as I walk through the gateway… als het geen 300 keer is geweest, dan is het zeker 301 keer geweest. Ik keek vooral uit naar de nummersterkte en het hoge metalgevoel bij deze nieuwe Death To All.
Met een evil introotje wordt de lont aangestoken, die losbarst in Celebration of the Goat. Razzia in mijn goede manierenbovenkamertje, de black thrash is gemeen en akelig vilein. Ongenadig, vurig en manipulatief aanstekelijk komen de steeds op elkaar inhakende ritmische gitaarlijnen emotie ontketenen. Agressie ten top gedreven door middel van meezingbare refreinen, apotheosen rondspuiend met de woorden Celebration of The Goat. Volgend nummer: net hetzelfde, maar dan met de woorden Revelation 666. Hier is de dreigende sfeer nog meer aanwezig, net als de black vibe. Necrophobic lijkt hier zelfs meer op thrashende rivaal van Dark Funeral dan van Dissection, daar zitten de teksten zeker voor iets tussen. Dat wordt aan minuut nummer drie in het tweede nummer wel weer volledig ontkracht door een korte solo die Dissection alvast qua gitaargeluid laat reïncarneren. Death to all klinkt trouwens nog net iets technischer en gevarieerder dan zijn voorganger dankzij de vele instrumentale stukken. Die zijn zeer te pruimen, al zijn ze achteraf beschouwd niet meer dan pauzes in het voortdurend volhardende gevaarte van hoogtempo black thrash metal. Leuk, maar niet essentieel.
Nog zo’n hoogtepunt: For those who stayed Satanic. Een eerbetoon aan de duivelsgezinde wezens die weten wat de echte verlichting betekent, en de Brenger des Licht blijven volgen. Een soort satanische For Those About To Rock zeg maar. Headbangen op de strofen, brullen op het refrein, genieten op de melodieuze passages. Necrophobic speelt metal.
Tot aan het afsluitende titelnummer wordt op waanzinnige manier verder gebeukt aan deze demonisch thrashende praktijk. Veel van hetzelfde, maar je beseft het pas achteraf, wanneer de volgende cd in de rekken te zien zal zijn.
Necrophobic weet het beste wat er is te brengen in iets wat je denkt nog niet eerder gehoord te hebben,
en daar is klasse voor nodig. Klasse en passie. Hoe verklaar je anders dat een band met de compleet onbedoelde ironische en stompzinnige naam Necrophobic en de simplistische titel Death To All 84 punten krijgt? Necrophobic-fans weten het! Luistertips: Celebration of the Goat, For those who Stayed Satanic en The Tower.
Tracklisting:
- Celebration of the Goat
- Revelation 666
- La Satanisma Muerte
- For those who stayed Satanic
- Temple of Damnation
- The Tower
- Wings of Death
- Death to All
Line-up:
- Tobias Sidegård – Vocals
- Johan Bergebäck – Guitar
- Sebastian Ramstedt – Guitar
- Alex Friberg – Bass
- Joakim Sterner – Drums
Links: