Nawabs Of Destruction – Rising Vengeance

Geschreven door op 03-05-2020 om 21:41.

Progressieve, technische en atmosferische deathmetalbands komen veelal uit de Scandinavische landen en Amerika, maar het zal je vast niet verbazen dat ook de landen die niet voor de hand liggen met zulke bands op de proppen komen. En dat zulke bands dan ook nog weleens meerdere genres met elkaar mixen. Neem nou bijvoorbeeld Nawabs Of Destruction: progressieve, technische, atmosferische deathmetal uit India. Dit jaar debuteert het duo met het album Rising Vengeance.

Tijd voor de ‘fun facts’! De heren hebben de band opgericht eind 2018 en hebben vorig jaar een EP uitgebracht onder dezelfde naam met drie nummers die ook op dit album staan. Ook leuk is dat ze het Indiaas terug hebben laten komen in de bandnaam: het woord Nawab. Vertaald naar het Nederlands betekent het gouverneur.

Wat we voorgeschoteld krijgen op dit album is een mix van intrigerende dynamiek, een atmosferische toon gezet door tof uitgevoerde melodielijnen, een fijne balans door middel van de combinatie van zowel de cleane zang als de hardere grunts en deathgrowls en overal goed uitgekiende instrumentatie. Technisch gezien is er genoeg aanwezig om van te genieten en ontdek je bij elke luisterbeurt de verschillende lagen. Tracks als het openingsnummer zetten de sfeer en bereiden je voor op wat komen gaat. De titeltrack blijkt een van de meest krachtige nummers waar er een goede harmonie is tussen de brute death en een captiverende melodie. Hier wordt goed gebruik gemaakt van de orkestratie en is de korte gitaarsolo halverwege het nummer haast een ode aan classic rock.

Het tempo gaat goed omhoog in Reincarnation en draagt een energieniveau dat menig metalhead enthousiasmeert. De riffs in de hardere stukken zijn hier melodischer dan in de voorgaande stukken en bij vlagen doet het zelfs een beetje neigen naar power metal (?). Dan komt er een wissel die nog niet eerder heeft plaatsgevonden als de track zo rond de twee minuten over gaat in atmosferische prog-rock. Een aangename afwisseling en goed uitgevoerd, al neigt het soms wel heel erg naar de klank van Dream Theater. Toch is dit mijn favoriet op dit album. De track Sleep Paralysis zal ongetwijfeld ook in de smaak vallen bij menigeen. Brute death metal met af en toe zelfs een kleine knipoog naar de complexiteit van Meshuggah.

En wat dacht je van brute metal met een Oosters tintje? The Evil Within maakt gebruik van gitaarriffs gespeeld in de Phrygian Dominant schaal (veelal gebruikt in Oosterse muziek) en ook de cleane zanglijn speelt hier een grote rol in de sfeer van het nummer, maar de technische en harde kant vindt zijn weg terug zo rond de drie minuten. Het kortste nummer op het album: In the Verge of the Death gaat terug naar de meer old-school roots van recht-voor-je-raap deathmetal, waar hekkensluiter The Merciless de melodische death exploreert (iets wat de heren niet slecht af gaat).

Al met al is Rising Vengeance van Nawabs Of Destruction een zeer interessante luisterervaring en een album van verrassend hoge kwaliteit. Er valt weinig negatiefs over te zeggen, anders dan dat de Engelse uitspraak bij de cleane stukken soms wat beter had gemogen. Verder is het een welkome en verfrissende kijk op het toch al zo bekende genre en kan ik je met een gerust hart aanraden om dit album eens te gaan luisteren.

Score:

80/100

Label:

Pathologically Explicit Recordings, 2020

Tracklisting:

  1. Beginning of the End
  2. Rising Vengeance
  3. Reincarnation
  4. Sleep Paralysis
  5. Rise of the Warlords
  6. The Evil Within
  7. In the Verge of the Death
  8. The Merciless

Line-up:

  • Saad Anwar – Zang
  • Taawkir Tajammul – Alle instrumenten

Links: