My Dying Bride – Songs Of Darkness, Words Of Light

My Dying Bride – Songs Of Darkness, Words Of Light

Het heugelijke feit is dan eindelijk hier. De nieuwe schijf “Songs Of Darkness, Words Of Light” van een van de beste doom metal formaties ooit: My Dying Bride.
Dit is alweer het achtste studio album van een band die sinds het ontstaan in 1990 een leidinggevende positie in heeft genomen in de doom metal wereld. Klappers als Turn Loose The Swans, The Angel And The Dark River en The Dreadfull Hours hebben deze wereld hevig op zijn grondvesten doen schudden.
Dat de band zich over de deze 14 jarige periode van bestaan zich zeer ontwikkeld heeft moge duidelijk zijn wanneer het aggressieve Symphonaire Infernus et Spera Empyrium vergeleken wordt met het ingetogen Like Gods of The Sun of het experimentele 34.788%… Complete. Elk album staat als een huis op zich, en
een ieder mag hierbij zijn voorkeuren hebben, maar nu is er dan Songs Of Darkness, Words Of Light.

Songs Of Darkness, Words Of Light

In mijn persoonlijke opinie is dit het meest duistere depressieve album dat de band gemaakt heeft. Er straalt zoveel gitzwarte grauwe duisternis en melancholiek van deze plaat af dat ik me dat gevoel een uur na het luisteren van deze schijf moelijk van me af kan slaan. En dat is juist wat ik zo kan waarderen in muziek. Muziek die je meesleept in een stroom van gevoelens die
de vinger op de juiste plek van je eigen belevingswereld leggen. Enfin… De schijf opent met het zeer mooie bombastische nummer “The Wreckage Of My Flesh“. Het intro van dit nummer zou zo als soundtrack in de film trilogie The Lord Of The Rings kunnen worden geplaatst. De rillingen lopen me over de rug. De zang van Aaron is zoals we dat gewend zijn. Melancholisch en tergend depressief.
Als midden in het nummer het kerkorgel open wordt getrokken met daaronder een zware gitaarlijn en slepende drums zit ik echt te genieten. Heerlijk om dit muziek festijn aan te horen.

Dit nummer zet de trend voor de volgende 2 nummers (The Scarlet Garden en Catherine Blake) die stuk voor stuk episch zijn. Hierna komt voor mij de absolute klapper van het album: “My Wine In Silence“. Wat een prachtige gitaar loopjes, basgitaarlijnen en ultra relaxte drums. Dit nummer is denk een van de meest duistere atmosferische nummers ooit door My Dying Bride gemaakt. Dit is
werkelijk kippenvellen werk. Zeker als er een ingetogen aggressief stuk van ingehouden frustraties voorbij komt. Dit kan niet anders of je voelt dit diep in de kern van je “zijn”…

Het volgende nummer The Prize Of Beauty is een melodieus meesterwerkje. 8 minuten lang weet dit nummer zeer te boeien en laat het je de typische My Dying Bride soundscape voelen.

Zo in de wandelgangen ving ik op dat punt van kritiek op dit album het nummer The Blue Lotus zou moeten zijn. Ik kan mezelf hierbij niet bij aansluiten. Ik was aangenaam verrast door dit nummer. Dit is nou eens een nummer wat niet het zo typische My Dying Bride gevoel kent. En dat komt min of meer door de verrassende wijze waarop Aaron dit nummer zingt. In allerlei andere nummers zingt Aaron namelijk op vergelijkbare wijze maar in dit nummer
hoor ik voor het eerst de potentie die Aaron heeft om eens geheel anders te zingen. Vreemde zanglijnen voor hem hoorde ik als punt van kritiek. Nee hier horen we waar Aaron vocaal voor kan staan. Dit nummer gaat hopelijk de toon zetten voor meer My Dying Bride materiaal. Ik hoor Aaron zo graag zingen. hier raakt hij bij mij de juiste snaar. Geweldig.

Het ietwat experimentele “And My Fury Stands Ready” is dan weer een vertrouwd nummer wat menigeen aan zal spreken. “A Doomed Lover” is een waardige hekkesluiter voor dit magistrale meesterwerkje wat My Dying Bride hier aflevert. Hebben we dan helemaal niets negatiefs aan te merken? Wel, als er al iest mis zou moeten zijn met deze schijf, wat niet het geval is, dan zou ik moeten zeggen dat ik hier en daar een echte aggressieve uitspatter mis. Dat net effe snellere werk is er niet, maar ik denk juist
dat dat zeer bijdraagt aan het gevoel wat deze schijf wil uitstralen. Ingehouden frustraties…. je voelt het. Deze schijf staat me nu al erg na aan het hart en wat mij betreft had 2004 niet beter kunnen beginnen dan met deze puike klapper van een plaat!

tracklist:

  1. The Wreckage Of My Flesh
  2. The Scarlet Garden
  3. Christine Blake
  4. My Wine In Silence
  5. The Prize Of Beauty
  6. The Blue Lotus
  7. And My Fury Stands Ready
  8. A Doomed Lover

Links:

My Dying Bride

Peaceville