Ik hou van kort en bondig, tekstueel dan. Muzikaal kan het mij soms niet lang genoeg duren en dan ook nog eens zo langzaam mogelijk. Mournful Congregation is dan zo’n band waarbij je altijd terecht kunt en laat het nu net zo zijn dat deze Australiërs na zeven jaar wachten met album nummer vijf komen. En voor de lezers die, net als ikzelf, tekstueel een korte aandachtsspanne hebben, vat ik de tekst hieronder alvast kort samen. Liefhebbers van (funeral) doom gaan dit album direct aanschaffen en in de jaarlijst zetten.
Op deze nieuwste komen we tot een totaal van zes nummers, waarvan er vier giganten van nummers zijn. De afsluiter telt zelfs een luttele 22 minuten, om het totaal op tachtig minuten te brengen en zo de absoluut maximale lengte van een CD weet te benutten. Beginnen doen de heren met een korte opwarmer van een ruime drie minuten om de luisteraar alvast een signaal te geven dat het echte werk op punt van beginnen staat. En echt werk is wat je als luisteraar gaat krijgen. Een donkere meeslepende basis, waar de gitaren sprankelende melodieën overheen draperen als ware het bloemen op een graf. Even mooi als treurig in schoonheid, om de meelevende luisteraar soms te roeren tot het diepst van de ziel. De diep gruntende voordracht geeft een extra dimensie aan de zwaarte van het aardse, voordat er zomaar een korte opleving volgt met het bijzonder korte titelnummer. Stemmige akoestische gitaren begeleiden een prachtige lead, die een korte opleving van hoop laat zien. Deze hoopvolle opleving is echter maar kort, want de funeral doom die volgt sleept je mee naar mistroostige tijden, waar de dreunen van de drums je hoofd langzaam laat mee knikken, instemmend met wat gebracht wordt.
Mournful Congregation weet na al die jaren als geen ander hoe lange composities meeslepend gehouden moeten worden en slaagt daarin ook ditmaal met glans. Ondanks de lengte van het album staat er geen seconde teveel aan geluid op en dat gekoppeld aan de kristalheldere productie, zorgt hier weer voor een dijk van een plaat. Om dan toch mijn woorden aan het begin van de recensie maar te herhalen: liefhebbers van (funeral) doom gaan dit album direct aanschaffen en in de jaarlijst zetten.
Score: 
90/100
Label:
Osmose Productions, 2018
Tracklisting:
- The Indwelling Ascent
- Whispering Spiritscapes
- The Rubaiyat
- The Incubus of Karma
- Scripture of Exaltation and Punishment
- A Picture of the Devouring Gloom Devouring the Spheres of Being
Line-up:
- Damon Good – Zang, Gitaar,
- Justin Hartwig – Gitaar
- Ben Newsome – Bas
- Tim Call – Drum
Links: