Mournful Congregation – The Exuviae Of Gods – Part I

Geschreven door op 05-06-2022 om 22:02.

Als tussendoortje tussen twee albums komt Mournful Congregation met de EP The Exuviae Of Gods – Part I. Hoewel, een tussendoortje? Dit lekkers duurt een goede 37 minuten, gespreid over drie nummers. Mournful Congregation ten voeten uit dus!

Tussen het monumentale The Book Of Kings (2011) en meeslepende The Incubus Of Karma (2018) kwam de band ook met een EP om de honger te stillen, The Concrescence Of The Sophia. Geen idee waarom, maar deze raakte bij mij toen niet dezelfde snaar. Dit The Exuviae Of Gods – Part I slaagt er daarentegen meteen in dat te doen vergeten: de eerste orgeltonen van opener Mountainous Shadows, Cast Through Time zetten meteen de sfeervolle, droevige-zonder-depressief-te-zijn toon. 

 
Na een anderhalve minuut vallen drum, bas en gitaar in met een mooi melancholisch thema. Damon Good’s vocalen klinken zwaar(moedig) maar ook sereen. Het typische korrelige geluid van de ritmegitaar en de soms bombastische, slome fills die we van Mournful Congregation kennen, stuwen het nummer traag vooruit. Hoewel, traag? Naar Mournful Congregation-normen gaat dit nummer aanvankelijk best goed vooruit. In tegenstelling tot wat vaak het geval is bij de band, maken de melodieën van de leadgitaar deel uit van het zware geheel zonder erboven te zweven. Iets voor de helft van het nummer volgt een slepende riff die richting oudere My Dying Bride gaat. Tijdens de laatste minuten nemen de harmoniërende leads het voortouw waarbij de ritmesectie meer en meer naar de achtergrond verdwijnt. Damon’s stem is nog even prevelend te horen voordat het nummer wegkabbelt in de leegte. 

Afsluiter An Epic Dream Of Desire is een heropname; het origineel dateert van een demo uit 1995. Ook al is dit een heropname, toch klinkt het wat kaler dan recenter werk. Door het tragere tempo klinkt het nummer dan weer vertrouwder dan de opener.

Tussen opener en afsluiter hebben we nog titelnummer The Exuviae Of Gods: een akoestisch intermezzo van meer dan zeven minuten. Een sereen, erg ruimtelijk klinkend muziekstuk waarvan de intensiteit toch licht toeneemt door de leadgitaren en toevoeging van eenvoudig drumwerk. Dit is zonder meer aangename luistermuziek maar is niet te vergelijken met wat bijvoorbeeld Slow deed op VI – Dantalion (2019). Voor zij die dit funeraalmetalen meesterwerk van emotionele uitbarstingen niet kennen: afsluiter Elégie begint eveneens akoestisch en is geheel rustig en instrumentaal, maar zit vol afwisseling komt emotioneel bijna even hard binnen als de zware nummers van het album. 

En eigenlijk is dit ook de conclusie voor de EP in zijn geheel: voor de (funeral)doomfan, en fans van de band in het bijzonder, is dit zeker genietbare luistermuziek. Het tranendal is echter minder diep dan op de volwaardige albums van Mournful Congregation, wat niet wegneemt dat het er aangenaam vertoeven is. En, natuurlijk, ken je Slow nog niet, ga die zeker ook eens beluisteren. Na die emotionele mokerslagen is er dan The Exuviae Of Gods om wat op adem te komen. Benieuwd naar deel twee. 

Label:

20 Buck Spin, 2022

Tracklisting:

  1. Mountainous Shadows, Cast Through Time
  2. The Exuviae Of Gods
  3. An Epic Dream Of Desire

Line-up:

  • Damon Good – Zang, gitaar
  • Justin Hartwig – Gitaar
  • Ben Petch – Gitaar
  • Ben Newsome – Bas
  • Tim Call – Drum

Links: