Nebula Septem, oftewel zevende mist, is het zevende album van Monolithe. Ter viering hiervan hebben de zeven bandleden voor dit album zeven minuten durende nummers ingespeeld. Om het thema compleet te maken, beginnen de titels van de zeven nummers ook nog eens met de eerste zeven letters van het alfabet en is elk van de nummers in een andere toonsoort, corresponderend met de zeven tonen uit de A mineur toonladder, gespeeld.
Allemaal leuk en aardig, deze feitjes, maar klinkt het dan ook nog ergens naar? Ik ben niet bekend met de eerdere werken van deze Franse doommetallers (collega Wouter heeft op deze site de albums Monolithe III en Monolithe IV van deze band beschreven), maar wat de heren hier laten horen klinkt prima.
De band maakt melodieuze funeral doom, waarin dankzij de bandbezetting met drie gitaristen, veel ruimte is voor meerstemmige gitaarmelodieën. Dit geheel wordt gedragen door een breed tapijt stemmige keyboards. Liefhebbers van bands als Novembers Doom en My Dying Bride weten hier vast wel raad mee.
Score:
74/100
Label:
Les Acteurs De L’Ombre Productions, 2018
Tracklisting:
- Anechoic Aberration
- Burst in the Event Horizon
- Coil Shaped Volutions
- Delta Scuti
- Engineering the Rip
- Fathom the Deep
- Gravity Flood
Line-up:
- Sébastien Pierre – Zang
- Rémi Brochard – Zang, Gitaar
- Sylvain Bégot – Gitaar
- Benoît Blin – Gitaar
- Olivier Defives – Bas
- Matthieu Marchand – Keyboards
- Thibault Faucher – Drums
Links: