Misanthropy is een progressieve, technische deathmetalband uit Chicago (Verenigde Staten). The Ever-Crushing Weight of Stagnance is, na Methods of Execution (2015) en Abhorrent Metamorphosis (2018), zijn derde volledige album. Waar de vorige albums nog louter in digitaal formaat en in eigen beheer werden uitgebracht, heeft het vijftal uit de ‘Windy City’ onderdak gevonden bij Transcending Obscurity Records. Via dit label, dat bekend staat om zijn vele interessante underground muziek, komt het nieuwe album van Misanthropy uit.
In een overvolle subscene als dat van progressieve, technische death metal, valt het niet altijd mee het kaf van het koren te scheiden. Menig band probeert zich te onderscheiden door de nadruk te leggen op technische vaardigheden en complexiteit, waar anderen meer proberen zwaarwichtigheid en onverbiddelijke brutaliteit de nadruk te geven. Een enigszins kille, steriele indruk is dan soms onontkoombaar, omdat nogal eens wordt vergeten dat het niet de zwaarte of het technisch vermogen is dat een band maakt of breekt, maar dat gedegen composities allesbepalend zijn. Misanthropy lijkt zich daar wel bewust van en zoekt op The Ever-Crushing Weight of Stagnance naar een balans tussen technische vaardigheden en auditieve kracht.
Natuurlijk kom je op The Ever-Crushing Weight of Stagnance ook volop de gebruikelijke progressieve gitaarsolo’s (A Cure For The Pestilence), kronkelende riffs, intrigerende drumpatronen (Condemned To A Nameless Tomb), tempo- en maatwisselingen, gewiekste complexiteit en rauwe hectiek tegen. Daarmee volgt het viertal weliswaar nog steeds het geijkte pad maar de band wijkt wat af door daarbij niet de nadruk op frivoliteit en speelse snelheid te leggen. De zeven nummers op het album zijn met een verfrissende, maar tegelijkertijd rauwe en licht chaotische benadering in elkaar gestoken. Door middel van het aanbrengen van polyritmes en door de accenten te verleggen, weet het viertal het album een bepaalde mate van onvoorspelbaarheid mee te geven. Hiermee wordt tegelijkertijd elke vorm van steriliteit vermeden. De band neemt daar per compositie overigens ruim de tijd voor: alle nummers, met uitzondering van The All-Devouring, duren iets langer dan zes minuten. Hiermee geeft de band zichzelf de tijd om te experimenteren en je uitgebreid te prikkelen.
The Ever-Crushing Weight of Stagnance van Misanthropy is een album dat met zijn technische complexiteit en kronkelende beroering geen snel borrelhapje is, dat je even snel achteroverslaat. Als je dit als een snelle amuse denkt weg te kunnen kauwen, zal het album zijn de kloppende energie niet aan je openbaren. Ben je bereid hier tijd in te steken, durf jij je hierin te verdiepen? Dan staat je iets moois te wachten, al kunnen de vocalen een struikelblok zijn. Wees nou eerlijk; hoewel er niets mis is met een snelle snack op zijn tijd, blijft de smaak ervan nooit zo lang hangen. Dan is een uitgebreid banket niet alleen al een feestje op zich, maar toch ook veel gedenkwaardiger?
Score:
80/100
Label:
Transcending Obscurity Records, 2024
Tracklisting:
- Of Sulking And The Wrathful
- The All-Devouring
- A Cure For The Pestilence
- Condemned To A Nameless Tomb
- Descent
- Sepulcher
- Consumed By The Abyss
Line-up:
- Mark Bojkewycz – Basgitaar
- Kevin Kovalsky – Zang, Gitaar
- Paul Reszczynski – Drums
- José Valles – Gitaar
Links: