Tijd om een release op te pikken die al even uit is? Ja hoor, deze uit Luxemburg. Miles to Perdition, die zijn tweede album eerder dit jaar uitbracht, legden we Beneluxgewijs even op het rooster. Melodeath, metalcore, hardcore…, het is van alles wat blijkbaar en in een conceptueel album gegoten dat de naam 2084 meekreeg. Ik vertaal even uit de losse pols: 2084 behandelt de tweedeling van utopie en dystopie. Met verwijzingen naar de actualiteit, beschouwt de band ook meesterwerken van dystopische literatuur zoals 1984 of Brave New World en hun sciencefictionbenadering door de mensheid in het jaar 2084 in te schatten. De binaire oppositie van hoop en wanhoop is alomtegenwoordig in de teksten, de beelden en vooral de muziek. De laatste contrasteert sombere, beklemmende sferen en glinsterende, mooie melodieën, alles in het kader van solide death metal. Waarom zouden we nog recensenten moeten hebben eigenlijk?
Om toch nog wat meer duiding te geven aan de muziek die op 2084 te horen is zal ik maar wat linken proberen leggen met bestaande bands. Miles to Perdition is wel degelijk melodeathgezind. Toch zul je een pak kanttekeningen noteren als je er van uit gaat dat het bij wijze van spreken om At The Gates in een modern jasje gaat. Miles to Perdition heeft namelijk deathcore/hardcore-DNA. Deze plaat geeft me dan ook dezelfde ervaring als diegene die ik had toen ik voor het eerst The Black Dahlia Murder‘s Unhallowed hoorde in 2003. Niet alleen melodeathliefhebbers kunnen dit dus proberen, ook wie houdt van For I Am King, Spoil Engine, The Royal en andere soortgelijke bands uit België en Nederland. De continu blaffende corezanger moet je er wel bij nemen. Verwacht hier geen black screams, diepe grunts of cleane zang. Dit is schuren tot je keeltje vellen prijsgeeft. Ook het algehele tempo ligt vrij hoog, zonder dat er veel significante tempowissels plaatsvinden. Hier zou iets meer variatie in mijn ogen geen slechte zaak geweest zijn. Idem voor het eerder beperkte klankenpalet op deze plaat.
2084 brengt een relatief eigen geluid voor een band die duidelijk een missie en visie heeft, hetgeen op zich al veel is. De core is voor mij niet bevorderend voor de sfeer, maar de compenserende agressie en zuurtegraad zijn kwalitatief vrij sterk. Het afsluitende DOOM is met bijna dertien minuten qua lengte ook een avontuur op zich. Als je de tijd hebt, neem het eens door.
Score:
75/100
Label:
Perdition Records, 2020
Tracklisting:
- Final Warning
- 2084
- Terror of Lies
- To the Guns
- S.O.M.A.
- Divide et Impera
- Cognitive Dissonance
- DOOM
Line-up:
- Marc Muller – Bas
- Joey – Gitaar
- Ken – Keel
Links: