Tussen instituten als Sepultura, Exodus, Obituary en Cradle Of Filth, is Midnight ongetwijfeld een van de minder bekende namen op de poster van Dynamo Metalfest 2020. Toch bracht bezieler Athenar onder deze noemer sinds 2003 al talloze splits en EP’s en een drietal volledige albums uit. Met Rebirth By Blasphemy, dat in de markt wordt gezet door het grote Metal Blade Records, speelt Athenar zich vast steviger in de kijker.
Op zijn vierde album strooit Midnight een bak vuige black-’n-roll over je uit. Dit alles onder het motto: als je motoren kunt opvoeren, kun je Motörhead ook opvoeren. Begin jaren ’80 ontdekten bands als Venom en Bathory dit uiteraard al, zodat je de muziek (en zang) op Rebirth By Blasphemy ergens in het midden tussen die acts kunt plaatsen. Zwaar gecorrumpeerde, rauwe rock-‘n-roll dus, ook nog eens gespeeld met een verbetenheid en effectiviteit die in songs als Cursed Possessions en Raw Attack aan No Life ‘Til Leather doet denken. Maar zeg eens eerlijk, verwachtte je anders bij titels als Raw Attack en Fucking Speed And Darkness?
Laatstgenoemd nummer opent het album trouwens en krijgt bij eerste beluistering vooralsnog een hardgrondige “meh” als waardering. Dat komt vooral door de wel heel simpele lead die in de coupletten over de lekker doortrappelende riff wordt gelegd. Het pakkende refrein en de korte, rappe hardrocksolootjes beloven echter al beterschap. Het is een belofte die niet wordt gebroken! Schijnbaar losjes gespeelde speedrock, lekker analoge drums, fel gitaarwerk, kwaadaardige zang en refreinen die ook dronken gemakkelijk mee te brullen zijn (vermoed ik) bedienen de naar adrenaline hongerende luisteraar op de wenken.
“Feestelijke” hoogtepunten hierbij zijn het titelnummer waarin de woeste kreet die de old school gitaarsolo in gang zet zwaar aan het nostalgisch gemoed kluift, het bijtende Escape The Grave, Raw Attack met een in deze tijden van klimaatverandering onverantwoord hoog octaangehalte en de rootsy rock-‘n-roll van catchy meezinger Warning From The Reaper. Alle met een heerlijke energie!
Uitzondering op de “snel, sneller, snelst”-regel van deze plaat is Rising Scum. Om je een beeld te vormen (van de sfeer want van kopiëren is geen sprake) kun je je het beste even Warhead van Venom voor de geest halen. Traag en voorzien van vrij kolossale drums probeert het nummer, gedragen door met sardonisch genoegen uitgespuwde zanglijnen, onder je huid te kruipen. Eindigen doet de plaat dan weer met een liefdesliedje: You Can Drag Me Through Fire. Maar wacht nog even voordat je je lief erbij roept om eens lekker te knuffelen. Een lovesong Midnight-stijl blijkt weliswaar minder heftig dan de twee minuten durende explosie die het punky Devils Excrement is, maar de sleazerock van de slottrack komt toch behoorlijk getormenteerd uit de boxen. En dan is het, na 34 minuten, voorbij. Dit is misschien wat aan de korte kant, maar past natuurlijk heel geheel in de periode waaruit Midnight zijn inspiratie haalt.
Afsluitend geven we graag een tip voor de volgende poging de marathon onder de twee uur te lopen: weg met onzin als harde carbonzolen, hazen die in een v-vorm lopen en een laserstreep op de weg. Midnight, daar ga je pas hard op! Prima muziek ook voor een Fest dus. Dat hebben ze in Eindhoven lang niet gek gezien.
Score:
85/100
Label:
Metal Blade Records, 2020
Tracklisting:
- Fucking Speed And Darkness
- Rebirth By Blasphemy
- Escape The Grave
- Devil’s Excrement
- Rising Scum
- Warning From The Reaper
- Cursed Possessions
- Raw Attack
- The Sounds Of Hell
- You Can Drag Me Through Fire
Line-up:
- Athenar – Vocalen, gitaar, basgitaar, drums
Links: