Midnight Odyssey – Shards of Silver Fade
I, Voidhanger, 2015
Het werd ondertussen godverdomme tijd dat er nog eens een langspeler verscheen van Midnight Odyssey, na al die proevertjes op de splits van de laatste jaren. Midnight Odyssey geldt als één van de beste ambient blackmetalbands, en de Amerikaan Dis Pater heeft zomaar bijna twee en een half uur muziek geprogrammeerd voor ons, in acht lange nummers. Bedankt, zeg ik dan.
Normaal schrijf/typ ik de review van desbetreffende plaat waarover het gaat ter gelijkertijd met het beluisteren van die plaat. In dit geval zou dat wat te lang duren, dus neen, ik baseer me op mijn notities, genomen tijdens alle files tussen Haasdonk en Antwerpen. Dankzij ademhalingsverlagende orgasmes ben ik er toe gekomen deze plaat om te zetten in woorden, want eerlijk, 2.5 uur ambient black omzetten in zinnen, dat is geen sinecure. Het begint al met From a Frozen Wasteland, bijna 22 minuten lang duurt dit nummer. Een lange intro met episch gezang vol kosmische echo’s maakt de weg vrij voor hypnotiserende ambient blackmetal, vol tijdloze synths en dwingende heerlijkheid, die je onlosmakelijk in contact brengen met de contrasterende science-fiction/Summoning oudheidkundigheid in de epische soundscapes. Koorzang en galactische grandeur, met uitgestrekte postrockerige en pseudo-uplifting melancholische glooiingen in de geprogrammeerde blackmetalscenario’s. Bijna sacrale etherische elegieën worden verweven in industriële settings, met een ruwe preker op het (s)preekgestoelte, supplementair doch elementair in combinatie met het gravitatieloze gitaarwerk.
Dat laatste sloeg enkel op het eerste nummer, en hoewel ik mezelf graag bezig zie en hoor, wil ik jullie de invulling van de nummers twee tot en met acht overlaten. Sowieso zou ik het beter kunnen, maar daar gaat het mij al lang niet meer over. Shards of Silver Fade is een must voor iedere ambient metalliefhebber. Iedereen die het gevoel kent van bevestigd te worden in zijn roes, wanneer hij die eerste of laatste trek neemt, en de versterkte impuls voelt die auditief van aard is. Ambient blackmetal van aard is. Laat het binnenkomen, sleur je longen erop kapot, geef me je lever, doneer me je aars. Midnight Odyssey roeleert, weest gezeten op diens troon.
Luister naast het openingsnummer ook naar Hunter of the Celestial Sea vanaf de zeven-minutengrens, de versnelling in het ruisende Starlight Oblivion en de tijdelijke verhevenheid van metal tijdens het titelnummer. Epische muziek dit, om sentimenteel bij te worden. Sniff sniff. Inclusief domme hoes (komaan zeg).
- From a Frozen Wasteland
- Hunter of the Celestial Sea
- Son of Phoebus
- A Ghost in Gleaming Stars
- Asleep Is the Fire
- Starlight Oblivion
- Darker Skies Once Radiant
- Shards of Silver Fade
Line-up:
- Dis Pater
Links: