Messiah’s Kiss – Metal
(Spv, 2004)
Uit het Duitse plaatsje Dinslaken komt de band Messiah’s Kiss, ze brachten al eerder de cd Prayer For The Dying uit en nu zijn ze net klaar met de cd Metal. Kort geleden kreeg de band een andere bassist; Wayne Banks speelt bij de band nadat zijn voorganger er zelf uitgestapt was. Hem kennen we nog van de bands Sabbat en Blaze. Op een of andere manier wekt de band de indruk al een hele tijd bezig te zijn. Misschien komt dat door de typische hoezen die zo op een cd van een andere Duitse heavy- of powermetalband hadden kunnen staan. Waardoor het komt dat weet ik niet. Als je de muziek hoort dan wordt deze indruk alleen maar versterkt.
Dat Messiah’s Kiss geïnspireerd is door oudere bands als Maiden en Priest is goed te horen. Deze cd neemt je weer terug naar de jaren 80 en ondanks dat we dit werk en deze band niet als vernieuwend kunnen beschouwen is het alles behalve slecht. Na een intro trapt de cd lekker af met het nummer Uncaging Rebellion. De cd is goed gevarieerd maar de nummers hebben toch een goede samenhang. Krachtige of gevoeligere nummers, beiden staan ze op het album. Zoals bij meerdere bands in dit genre zijn de refreinen erg pakkend en worden ze soms ook door meerdere zangers gezongen. Het nummer Metal ’til We Die bevestigt dit nog eens goed.
Op de ballad Tears In The Rain zingt er een vrouw aan het eind, volgens mij wil een van de bandleden haar versieren want ik zie geen andere reden om haar stem erop te hebben. Ik heb niks tegen zangeressen in de metal, maar de manier waarop zij zingt lijkt teveel op bekende hoe bekende top 40 zangeressen zingen. De band toont aan het eind van de cd meer zijn gevoelige kant. Waar andere bands daardoor soms wat in kunnen zakken blijft Messiah’s Kiss er lekker bij klinken. Aan het eind van de cd is de band het serieuze gedoe van muziek maken zat, humorloos en zinloos sluiten ze de cd met het nummer dat de titel Dog Idols heeft af. Hierin wordt een slechte imitatie van een hond gedaan.
De productie is zeer goed. Was er op de voorganger No Prayer For The Dying nog kritiek over de productie, nu is die kritiek veranderd in lof. De muziek focust zich vooral op de zang en de stem van Mike Tirelli gaat er goed in bij mij. De dubbele bass past bijzonder lekker bij de muziek, het geeft iets meeslepends eraan. De scherp klinkende basgitaar versterkt dit alleen maar. De gitaristen wisselen powerakkoorden mooi af met gevarieerde loopjes. Soms blijven de gitaren eventjes stil bij coupletten. Hierdoor komt veel aandacht op de andere muziekanten te liggen. Ook de duidelijk hoorbare basloopjes zorgen ervoor dat er in de nummers heel veel afwisseling zit. De manier waarop de nummers geschreven zijn is geweldig, je merkt dat het hier om een stel ervaren muziekanten gaat. De riffjes passen prima bij elkaar maar helaas zijn de nummers weinig verrassend in elkaar gezet. Dit mag de pret niet drukken want er staan 12 nummers op die allemaal laten horen dat de band grote kwaliteiten heeft.
Zelfs in het nieuwe millennium is het mogelijk om als nieuwe band een perfecte jaren 80 heavy metal sound neer te zetten. De band is vooruit gegaan sinds hun debuut cd en ik kan de cd dan ook aanraden aan de mensen die het vorige werk van Messiah’s Kiss waarderen. Als je van een lekkere portie ouderwetse heavy metal houdt dan raad ik je aan om eens iets van deze band te beluisteren.
Tracklist:
- Execrate
- Uncaging Rebellion
- Believer
- Metal ’til We Die preview
- Fight Or Fall
- Holy Waters
- Angels
- Hell Or Victory
- Tears In The Rain
- Run And Hide
- Road To Exxtasy
- Blackhawk
- On The Edge Of Eternity
- Dog Idols
Line-up:
- Mike Tirelli – zang
- Georg Kraft – gitaar
- Alexander Hitz – gitaar
- Wayne Banks – basgitaar
- Eckhard Ostra – drums
Links: