Menace Ruine – Union of Irreconcilables
Aurora Borealis, 2010
Menace Ruine uit Canada is een eigenaardige band. Een excentrieke band zelfs. Hun sound is vrij uniek en voor heel erg veel analyse vatbaar. Dit is hun derde album, opnieuw een combinatie tussen drone, neo-folk, sludgerige black en doomerige noise. Wat stel je je daar bij voor?
Moeilijke vraag. Het tweede nummer op deze nieuwe schijf, The Upper Hand, lijkt me het meest geschikt voor een ontleding. Je hoort er typisch neofolk-slagwerk in (de trommels), lawaaierige terugkerende gitaarsoundscapes, een klagende zangeres
en blazers op de achtergrond. Het volgende nummer begint dan weer met stortregennoise en klaterende gitaarwaves, hetgeen de volle tien minuten aangehouden wordt. Om maar te zeggen dat het avant-garde is tot en met. Het klinkt op een willekeurige audiopsie als een orgie tussen Urfaust, Dead Can Dance (Lisa Gerrard) en Kreuzweg Ost. Behoorlijk indrukwekkend trio”, nietwaar? De basis blijft een dreigende zompige geluidsmassa, aangevuld met klanken van vroeger en nu. Doordrongen met nihilistische cinematografie van oorlog en dood, als een bombardement op de oevers van de rivier Styx.
Menace Ruin is een uitzonderlijke uitdaging voor de liefhebbers van dronerige muziek, verdoemde muziek, neofolk-noise. Haus Arafna, Gnaw Their Tongues, Nadja… wie ze weet te waarderen raad ik deze aan. Ruwe tip.
Tracklisting:
- …Collapse
- The Upper Hand
- Not Only a Break in the Clouds But a Permanent Clearing of the Sky
- Corridor de Perdition
- There will be Blood
- Nothing Above or Below
- Primal Waters Bed
Line-up:
- Geneviève – Vocals, Instruments, Lyrics
- S. de La Moth – Vocals, Instruments
Links: