Malpractice – Triangular
Spinefarm Records, 2008
Schrik ik even! Voor mij op tafel ligt de nieuwe cd van de Finse band Malpractice. Op het eerste gezicht ziet hij eruit als een saaie bandwerk-cd, zo één die je al jaren achteraan ziet zitten in de platenbak bij de tweedehandswinkel in de buurt. De referenties naar Fates Warning en Queensryche en de belofte aan progressief speelgedrag geven mij een watermaaggevoel en maken het geheel er niet echt aantrekkelijker op. Maar Spinefarm brengt niet snel absolute rommel uit, dus spelen die plaat. Anssi Kippo ( Behexen, Children of Bodom, Horna, Impaled Nazarene, Kalmah, Insomnium, Norther, Twilightning). Is verantwoordelijk voor de eindmix, die opgenomen is in de Astia-Studio en SouthEast Sounds, voor acht songs van minimaal vijf minuten.
Bij het horen van de eerste twee songs blaas en zucht ik de lucht schuin uit mijn mond. Gezapige melige melohardrock genre King’s X met refreinen die veel te lang aanslepen. Dit wordt een zware opdracht. De prog-elementen zijn best leuk, maar te sporadisch en overschaduwd door het gezapige zoetsappige gerock.
Maar dan! Deception wordt ingezet, en ik hoor een gans andere groep! Meer tempo, ruwer, ruiger. Dit is wel leuk. Ik hoor dan wel erg veel van de laatste vers uit Metallica‘s Sanitarium in het refrein terug, maar kom, dat halve plagiaat getuigt van smaak. Ook Platform is een leuk nummer. De prog-elementen zijn pakkend, er is een sterke melodie en een meeslepende solo (mede door de Omnium Gatherum-inbreng). En dan, titelsong Triangular. Een instrumentaal nummer. Het lijkt wel of Ayreon hier Set the World on Fire van Annihilator aan het coveren is! Dit is prima muziek. Hier en daar hoor je Dream Theater ten tijde van When Dream and Day Unite. Het is mij direct duidelijk dat dit de titeltrack is! Waves is een sfeervol unplugged nummer op de leest van Opeth‘s Damnation-album, waar zelfs mijn Coldplay-vrouwtje zin in heeft. Op het laatste gevolgd door een zeer lang uitdeinend nummer, perfect geplaatst.
Mijn oordeel: jammer! Er zat veel veel meer in. Prog is niet direct het meest aanlokkelijke genre, doe dan tenminste een inspanning om het er 1. beter uit te laten zien, en 2. om niet met die twee eerste songs te beginnen. Mensen die deze cd überhaupt een kans geven in de cd-zaak, zetten deze direct terug na het horen van de eerste twee songs. Een gans verkeerde indruk. Een prima band is me dit nochtans, sfeerrijk en onderhoudend. Maar er mocht wat meer rondom de muziek heen gedacht worden dan het geval.
Tracklist:
- Maze Of Inequity
- Symmetry
- Deception
- Deadline
- Platform
- Triangular
- Waves
- Fragments
Line-up:
- Aleksi Parviainen – Vocals
- Joonas Koto – Guitar
- Markus Vanhala – Guitar
- Jonas Mäki – Bass
- Toni Paananen – Drums
Links: