Maïeutiste – Veritas

Geschreven door op 18-12-2019 om 21:45.

Maïeutiste is een interessante band uit Frankrijk. De band speelt een soort progressieve, orkestrale sterrenkijkersblackmetal. Veritas is dan ook geen werk van ingewikkelde riffs, maar wel van dubbele lagen en diepgang. Laten we het ergens in het verlengde van Opeth, Limbonic Art en Arcturus plaatsen. De band bestaat sinds 2006 en bracht in 2015 de eerste langspeler uit. De teksten zijn in het Engels en Latijn. Het heeft een hoog filosofisch gehalte. Om een duistere reden zijn veel teksten echter niet weergegeven in het tekstboekje. In elk geval niet in een leesbare variant.

Veritas trapt af. De speelstijl is een beetje lomp. Zowel de gitarist als drummer hebben een wat harde, weinig geraffineerde manier van spelen. Het zit de band wat in de weg, juist vanwege het genre dat wordt gespeeld waarin meer verfijning verwacht mag worden. Infinitus slaat een andere weg in en is gelijk een stuk progressiever. Het is duidelijk dat de invloed van een album als Blackwater Park hier doordringt. Zeker ook omdat de grunt klinkt als die van ene Mikael. Suspiramus is een klassieke compositie met een zachte tenor die onder strijkers en een akoestische gitaar een heel spacey sfeer neerzet. Dit is echter niet psychedelisch, maar eerder astronautisch, als dat een woord is. Het is begeleidende muziek voor een oude man in een observatorium die door een telescoop loert. Een geluid zoals ook een band als Arcturus dat zo sterk kan neerzetten. Het duurt slechts twee minuten. Suspiramus betekent ‘wij zuchten’ in het Latijn. Die verzuchting klinkt door in de muziek. Het enige woord dat ik kan ontwaren is ‘lacrimas’, oftewel ‘tranen’. Het tekstboekje helpt niet en stelt dat het eerste woord ‘vestizwgombtsacjbxjv’ is. Mooi is het wel.

Majestueus, kosmisch, transcenderend soms en verpakt in dubbele lagen en betekenissen. Een knap album hoewel de wijze waarop de instrumenten zijn ingespeeld een belangrijk minpunt is. De band heeft bovendien de neiging om in de doomende stukken eentonig en langdradig te worden. De songwriting zou in die zin doelmatiger kunnen. De productie is bovendien wat dof. De balans opmakend mag dit echter bovengemiddeld goed genoemd worden. Ik hoop dat we het beste van deze band nog niet gehoord hebben, want dit smaakt zeker naar meer.

Score:

80/100

Label:

Les Acteurs l’ Ombre, 2019

Tracklisting:

  1. Veritas I
  2. Infinitus
  3. Suspiramus
  4. Universum
  5. Vocat
  6. Veritas II

Line-up:

  • Eheuje – Vocalen
  • Keithan – Gitaar, vocalen
  • Grey – Gitaar
  • James – Gitaar
  • Temüdjin – Basgitaar
  • Jeff – Drums

Links: