Magni – Magni

Geschreven door op 01-09-2020 om 23:50.

De band Magni is een door Clint Listing opgericht project om ideeën van zijn oude project As All Die en zijn liefde voor bands als Tenhi, Antimatter en Of the Wand and the Moon te combineren. Het eerste resultaat is een EP met zoals hij het zelf omschrijft ‘dark gothic folk met black metal’. Op papier een interessante combinatie, maar weet Magni ons met deze EP warm te maken voor een volledig album wat volgend jaar moet verschijnen? Nee, is het korte antwoord.

Om meteen maar met de zelf gegeven omschrijving van het genre te beginnen: hoewel je het op basis van de omschrijving misschien zou denken moet je absoluut geen muziek zoals bijvoorbeeld Moonsorrow – dat ook folk met black metal combineert – verwachten. Het enige metalelement op deze EP ligt in de zang. Daarover later meer, maar verder is de muziek gewoon rustige folk.

Wanneer je de plaat aanzet klinkt het nog veelbelovend. Het openingsnummer Pagan Vastlands is muzikaal gezien best een lekker voortkabbelend folknummer wat ontspannend klinkt. Zoals gezegd heeft het weinig met metal van doen, maar het brengt je een beetje in middeleeuwse sferen alsof de troubadour net is gearriveerd. De overdreven hijgerige zang is echter verontrustend te noemen. Als je dit album op je telefoon aanzet moet je even goed opletten of je nog steeds naar de muziek aan het luisteren bent of dat je niet zojuist een hijger aan de lijn hebt gekregen. De aanstellerige zang overheerst het nummer, waarmee het het ook meteen verpest.

Ook op het tweede nummer, Ragnarok, is het instrumentaal gezien niet eens zo heel slecht. De strijkers weten een droomachtige, ietwat dreigende sfeer neer te zetten. Ook de zang heeft wat meer variatie, hoewel niet perse beter. De muziek wordt dit keer vergezeld met op black metal geïnspireerde vocalen. Op zich een leuke vondst en ik ben altijd wel een voorstander van dergelijk geëxperimenteer. Om de zang echter bij de rustige muziek te laten passen horen we geen vocalen die voluit gaan, maar wordt welhaast fluisterend op een raspende manier gezongen wat meer lijkt alsof de zanger even een keelpastille moet nemen. Overigens is dit soort zang in muzikaal opzicht de enige (black) metal invloed op deze EP.

Goed, nummer drie op deze EP dan. Op The Watcher neemt het andere lid van het duo, Ryan Michalski, de zang over. Als je dacht dat het niet erger kon bewijst hij dat dat wel degelijk kan. Met name de opwekkende strijkers en harpgeluiden vallen op vergezeld met een tergende zangstem. Als een soort stervende Mick Jagger wordt de helft van het nummer de zin ‘I will just wait for you’  naar je toe gekreund. Nee dank u, wacht maar op iemand anders, ik wacht liever op het eind van dit nummer en blijf daarna ver weg van mij.

De EP wordt ten slotte afgesloten met Gold Fields,wat in de lijn zit van de eerste twee nummers. Wat simpele, op zichzelf wel fijne folkmuziek verpest door hijgerige zang.

Het moge duidelijk zijn: deze EP heeft me absoluut niet warm gemaakt voor het album dat voor volgend jaar op de planning staat. Het bestaat uit niet al te beste zang op verder niet heel indrukwekkende muzikale composities. De enige manier hoe dit nog een beetje dragelijk is, is als Magni het volledige album instrumentaal zoun maken. Mijn vermoeden is echter dat de band juist voornamelijk deze zang als hun unieke kenmerk ziet. Als dit daadwerkelijk zo is, zie ik het somber in.

Label:

Dead Games Records, 2020

Tracklisting:

  1. Pagan Vastlands
  2. Ragnarok
  3. The Watcher
  4. Gold Fields

Line-up:

  • Clint Listing – Zang, gitaren
  • Ryan Michalski – Strijkers, Drums (Gitaar en zang op The Watcher)

Links: