Madder Mortem – Eight Ways
Peaceville , 2009
In 2006 wist Madder Mortem bij mij indruk te wekken met het vijfde
album Desiderata, een toonbeeld van eigenzinnigheid die helaas niet de
waardering kreeg die het verdient. Nu is het zesde album er dan, het schijfje
heet Eight Ways en laat de enorme virtuositeit horen van Agnete en haar
kornuiten.
De band is qua stijl verder het experimentele ingedoken, de ondergrond
bestaat uit sombere en donkere metal, maar van daaruit gebeurt er alles waarbij
er veel aandacht is voor de talenten van de onderlinge bandleden en voor het
plezier in het maken van eigenzinnige muziek. Alhoewel de band als een eenheid
naar voren komt en de instrumenten en de zang goed in balans met elkaar in de
muziek staan, gaat de aandacht toch met name naar zangeres Agnete. Deze
jongedame heeft een dermate getrainde en diverse stem dat ze met gemak alle
Sharonnetjes, Simonetjes en Floortjes letterlijk van het podium afblaast. Ze heeft
een krachtige cleane stem die moeiteloos lekkere rockuithalen produceert om
daarna rustig door te stampen naar psychotische uithalen waarbij ik aan
Nina Hagen en Janis Joplin moet denken, alleen dan zo strak en technisch
verantwoord als het maar kan. Ze klinkt op en top vrouwelijk, maar daarnaast zo
immens stoer en macho dat ze waarschijnlijk ook menig mannelijk zanger met een
van angstzweet natte bilspleet het podium afstuurt. Een geweldige,
gepassioneerde en getalenteerde zangeres!
Ze is dan ook gezegend met een band die de juiste muziek speelt om haar
zanglijnen overheen te leggen, donker van stemming, maar zo divers als het maar
kan. Modern riffwerk wisselt af met ouderwetse riffs en jazzy riffs en werk wat
bijna richting de samba gaat. Maar toch erg overtuigend en op een
manier in elkaar gezet dat elk nummer als een huis staat en erg in je hoofd
blijft plakken. Het is onmogelijk om een stijllabel aan deze band te plakken, ze
tourden in het verleden met bands als Tristania en Opeth, maar
daar dek je de lading absoluut niet mee. Het is diverser, dynamischer en pakkender
dan deze grote namen. Er zit een soort speels plezier in de muziek waardoor het
eigenlijk erg swingend is, maar ook weer niet te veel anders zou het geen metal
meer te noemen zijn, en dat is het toch zeker wel. Het is ingetogen, het is
uitbundig, speels, donker, somber, opwekkend, alle uitersten worden op dit album
met elkaar verweven in een uniek stukje muziek. Minpunt daarvan is dat het album
wel een paar luisterbeurten nodig heeft om helemaal goed door te dringen, de
gepassioneerde en uitbundige manier van zingen van Agnete zal ook niet iedereen
waarderen. Hou je echter van aparte donkere melodieuze metal, dat is dit het
album wat je dit jaar in je bezit moet krijgen.
Tracklisting:
- Formaldehyde
- The Little Things
- Armour
- Resolution
- A Different Kind Of Hell
- The Riddle Wants To Be
- Where Dream And Day Collide
- The Flesh The Blood And The Man
- Get That Monster Out Of Here
- Life, Lust & Liberty
- All I Know
- The Eighth Wave
Line-up:
- Agnete M. Kirkevaag – Vocals
- BP M. Kirkevaag – Guitar, Vocals
- Odd E. Ebbesen – Guitar
- Tormod L. Moseng – Bass
- Mads Solås – Drums
Links: